Wniosek w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku B. M. o przyznanie dodatku do świadczenia pielęgnacyjnego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jolanta Rajewska sędzia NSA Monika Nowicka (spr.) sędzia del. WSA Marian Wolanin Protokolant starszy asystent sędziego Joanna Ukalska po rozpoznaniu w dniu 9 czerwca 2014 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Prezydenta Miasta B. o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Prezydentem Miasta B. a Marszałkiem Województwa Ś. w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku B. M. o przyznanie dodatku do świadczenia pielęgnacyjnego postanawia: wskazać Prezydenta Miasta B. jako organ właściwy w sprawie

Uzasadnienie strona 1/4

Wnioskiem z dnia 24 lutego 2014 r. Prezydent Miasta B. zwrócił się do Naczelnego Sądu Administracyjnego o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy organem wnioskującym, a Marszałkiem Województwa Ś. poprzez wskazanie organu właściwego w sprawie wydania decyzji o przyznaniu B. M. dodatku do świadczenia pielęgnacyjnego.

W uzasadnieniu wniosku wskazano, że decyzją z dnia [...] października 2013 r., nr [...], Marszałek Województwa Ś. przyznał B. M. świadczenie pielęgnacyjne w związku z opieką nad synem w okresie od [...] sierpnia 2012 r. do [...] października 2015 r.

Pismem z dnia [...] grudnia 2013 r. B. M. zwrócił się do Marszałka Województwa Ś. o przyznanie dodatku do świadczenia pielęgnacyjnego za okres od stycznia do czerwca 2013 r. Ww. pismo zostało przekazane Prezydentowi Miasta B., jako organowi właściwemu do jego rozpatrzenia - zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy oświadczeniach rodzinnych oraz niektórych innych ustaw, który wprowadził właściwość wójta, burmistrza lub prezydenta miasta w zakresie ustalania prawa do dodatku do świadczenia pielęgnacyjnego.

Zdaniem wnioskodawcy, powyższe stanowisko Marszałka Województwa Ś. jest nieprawidłowe. Zgodnie bowiem z treścią art. 12 ust. 5 ww. ustawy w sprawach dotyczących dodatku do świadczenia pielęgnacyjnego, w tym jego finansowania i ustalania kosztów jego obsługi, stosuje się przepisy ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych.

Organ zwrócił przy tym uwagę, że w uzasadnieniu do projektu ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz niektórych innych ustaw wskazano, iż organami właściwymi w zakresie realizacji dodatku są organy właściwe w rozumieniu ustawy o świadczeniach rodzinnych. W sprawach nieuregulowanych dotyczących dodatku do świadczenia pielęgnacyjnego, w tym do jego finansowania i ustalania kosztów jego obsługi, stosuje się przepisy ustawy o świadczeniach rodzinnych. Z treści art. 12 ust. 3 w/w ustawy wynika, że prawo do dodatku do świadczenia pielęgnacyjnego ustala z urzędu wójt, burmistrz lub prezydent miasta właściwy ze względu na miejsce zamieszkania osoby uprawnionej do świadczenia pielęgnacyjnego. Jednakże w ust. 5 tego artykułu wskazano, że w sprawach dotyczących dodatku do świadczenia pielęgnacyjnego stosuje się przepisy ustawy o świadczeniach rodzinnych. Zdaniem wnioskodawcy, wolą ustawodawcy było zatem, aby dodatek do świadczenia pielęgnacyjnego stał się także świadczeniem rodzinnym skoro w sprawach dotyczących dodatku do świadczenia pielęgnacyjnego stosuje się przepisy ustawy o świadczeniach rodzinnych. W przypadku wystąpienia zatem koordynacji zastosowanie znajdzie art. 23 a ust. 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych także w zakresie dodatku do świadczenia pielęgnacyjnego.

Strona 1/4