Wniosek w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku M. B. o przyznanie dodatku do świadczenia pielęgnacyjnego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jolanta Rajewska sędzia NSA Monika Nowicka sędzia del. WSA Marian Wolanin (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Joanna Ukalska po rozpoznaniu w dniu 9 czerwca 2014 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Prezydenta Miasta [...] o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Prezydentem Miasta [...] a Marszałkiem Województwa [...] w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku M. B. o przyznanie dodatku do świadczenia pielęgnacyjnego postanawia: wskazać Prezydenta Miasta [...] jako organ właściwy w sprawie

Uzasadnienie strona 1/3

Wnioskiem z dnia 19 lutego 2014 r. Prezydent Miasta [...] zwrócił się do Naczelnego Sądu Administracyjnego o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy organem wnioskującym, a Marszałkiem Województwa [...] poprzez wskazanie organu właściwego w sprawie wydania decyzji o przyznaniu M. B. dodatku do świadczenia pielęgnacyjnego.

W uzasadnieniu wniosku wskazano, że decyzją z dnia [...] sierpnia 2013 r., nr [...], Marszałek Województwa [...] przyznał M. B. świadczenie pielęgnacyjne w związku z opieką nad córką, w okresie od 1 października 2012 r. do 30 września 2017 r.

Pismem z dnia 8 listopada 2013 r. M. B. zwróciła się do Marszałka Województwa [...] o przyznanie dodatku do świadczenia pielęgnacyjnego za okres od stycznia do czerwca 2013 r. Pismo to zostało przekazane Prezydentowi Miasta [...], jako organowi właściwemu do jego rozpatrzenia - zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2012, poz. 1548), który określił właściwość wójta, burmistrza lub prezydenta miasta w zakresie ustalania prawa do dodatku do świadczenia pielęgnacyjnego.

Zdaniem Prezydenta Miasta [...], stanowisko Marszałka Województwa [...] jest nieprawidłowe. Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 5 powołanej ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r., w sprawach dotyczących dodatku do świadczenia pielęgnacyjnego, w tym jego finansowania i ustalania kosztów jego obsługi, stosuje się przepisy ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2006 r. Nr 139, poz. 992, ze zm.). Organ zwrócił uwagę, że w uzasadnieniu do projektu ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. wskazano, iż organami właściwymi w zakresie realizacji dodatku są organy właściwe w rozumieniu ustawy o świadczeniach rodzinnych. W sprawach nieuregulowanych dotyczących dodatku do świadczenia pielęgnacyjnego, w tym do jego finansowania i ustalania kosztów jego obsługi, stosuje się przepisy ustawy o świadczeniach rodzinnych. Z art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz niektórych innych ustaw wynika, że prawo do dodatku do świadczenia pielęgnacyjnego ustala z urzędu wójt, burmistrz lub prezydent miasta właściwy ze względu na miejsce zamieszkania osoby uprawnionej do świadczenia pielęgnacyjnego. Jednakże w art. 12 ust. 5 wskazano, że w sprawach dotyczących dodatku do świadczenia pielęgnacyjnego stosuje się przepisy ustawy o świadczeniach rodzinnych. Zdaniem wnioskodawcy, wolą ustawodawcy było zatem, aby dodatek do świadczenia pielęgnacyjnego stał się także świadczeniem rodzinnym, skoro w sprawach dotyczących dodatku do świadczenia pielęgnacyjnego stosuje się przepisy ustawy o świadczeniach rodzinnych. W przypadku wystąpienia zatem koordynacji zastosowanie znajdzie art. 23a ust. 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych także w zakresie dodatku do świadczenia pielęgnacyjnego. Wnioskodawca powołał się przy tym na pismo Departamentu Polityki Społecznej Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 stycznia 2014 r. nr DSR-IV-074-1472-1-TW/13, w którym wskazano, że dodatek do świadczenia pielęgnacyjnego jest świadczeniem rodzinnym w myśl przepisów rozporządzenia (WE) nr 883/04. W sytuacji zatem, gdy świadczenie pielęgnacyjne zostało przyznane decyzją marszałka, dodatek do świadczenia - zgodnie art. 21 w zw. z art. 23a ustawy o świadczeniach rodzinnych - również powinien być przyznany przez ten organ, na zasadach wyjątku od zasady ogólnej przewidzianej w art. 20 ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz art. 12 ust. 3 ustawy nowelizującej - zgodnie z art. 12 ust. 5 tego aktu.

Strona 1/3