Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Chróścielewski Sędziowie: Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędzia del. WSA Małgorzata Masternak - Kubiak (spr.) Protokolant asystent Andrzej Nędzarek po rozpoznaniu w dniu 15 czerwca 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Prezydenta Miasta Jelenia Góra o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Prezydentem Miasta Jelenia Góra a Prezydentem Miasta Kalisz w przedmiocie wskazanie organu właściwego do rozpoznania wniosku R. K. o udzielenie pomocy finansowej na zakup żywności, odzieży, leków i środków czystościowych postanawia: wskazać Prezydenta Miasta Kalisza jako organ właściwy w sprawie
Działający z upoważnienia Prezydenta Miasta - Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w J. wystąpił do Naczelnego Sądu Administracyjnego o rozstrzygnięcie sporu pomiędzy nim a Prezydentem Miasta K. - Dyrektorem Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w K. o właściwość miejscową do rozpoznania wniosku R. K. o świadczenie z pomocy społecznej o udzielenie pomocy finansowej w formie zasiłku na zakup żywności, odzieży, leków i środków czystościowych.
Postanowieniem z dnia [...] stycznia 2011 r. Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w K. przekazał sprawę R. K. do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w J., albowiem Miasto to jest ostatnim miejscem zameldowania strony, co przesądza o właściwości Ośrodka Pomocy Społecznej w J. do rozpoznania wniosku.
Zdaniem Dyrektora MOPS w J. postanowienie to jest niezasadne, gdyż narusza przepisy art. 101 ust. 1 i 2 ustawy z 12 marca 2004 o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. nr 175, poz. 1362 z późn. zm.), zgodnie z którymi świadczenia z pomocy społecznej przyznaje się w miejscu zamieszkania, a w przypadku osoby bezdomnej - w miejscu ostatniego zameldowania. Zgodnie z art. 25 kodeksu cywilnego miejscem zamieszkania jest miejsce, w którym osoba przebywa z zamiarem stałego pobytu. Gmina ostatniego miejsca zameldowania zaś wyznacza właściwość organu w przypadku osoby bezdomnej, a R. K. osobą bezdomną nie jest. Od [...] lipca 2010 r. przebywa w Noclegowni [...] w K. przy ul. [...]. Jego pobyt w K. wynika z faktu, że chce być blisko swojej matki, która mieszka niedaleko K.. Chce się nią opiekować, ponieważ jest ona po dwóch zawałach i ma cukrzycę. Przez dwa miesiące mieszkał razem z matką, aż do momentu, kiedy konkubent matki zmusił go do opuszczenia mieszkania. Jak wynika z powyższego, do Noclegowni [...] w K., R. K. trafił z mieszkania matki i jej konkubenta. Fakt przebywania w K. od lata 2010 r., skoncentrowanie tam swoich spraw życiowych wskazuje, że miejscem zamieszkania R. K. jest miasto K. Zdaniem strony wnioskującej, zamiar stałego pobytu nie oznacza przecież, że osoba, której to dotyczy, ma zamiar mieszkać w dawnej miejscowości przez całe życie, wystarczy, że koncentruje swoje potrzeby w określonej miejscowości na bliżej nieokreślony czas. Zamieszkiwanie przez R. K. w mieszkaniu matki i jej konkubenta, a następnie w Noclegowni [...], która służy zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych, gdyż nie jest bursą ani hotelem czy internatem, świadczy, że R. K. nie jest osobą bezdomną, i że nie ma do niego zastosowania przepis art. 101 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej. W ocenie wnioskodawcy w sprawie właściwym jest Prezydent Miasta K. i to działający z upoważnienia tego organu Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej powinien wydać decyzję w sprawie przyznania pomocy finansowej w formie zasiłku R. K.