Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Tamara Dziełakowska Sędziowie: Sędzia NSA Zygmunt Zgierski Sędzia del. NSA Jacek Hyla (spr.) po rozpoznaniu w dniu 17 września 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Burmistrza Ch. o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Burmistrzem Ch. a Prezydentem Miasta Ł. w przedmiocie wskazania podmiotu właściwego do rozpoznania wniosku M. K. w przedmiocie skierowania do domu pomocy społecznej postanawia: wskazać Prezydenta Miasta Ł. jako organ właściwy w sprawie.
Burmistrz C. zwrócił się do Naczelnego Sądu Administracyjnego o rozstrzygnięcie sporu o właściwość jaki zaistniał pomiędzy nim, a Prezydentem Miasta Ł. w sprawie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku M. K. w przedmiocie skierowania do domu pomocy społecznej.
W uzasadnieniu wniosku Burmistrz C. wyjaśnił, że dniu [...]r. wpłynął do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Ł. wniosek w przedmiocie skierowania do domu pomocy społecznej M. K. , zameldowanego na pobyt stały w Ł. przy ul. [...], a czasowo przebywającego w Samodzielnym Publicznym Psychiatrycznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej w C. , [...].
Zawiadomieniem z [...]r. Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w Ł. przekazał wniosek w przedmiocie skierowania do domu pomocy społecznej M. K. do rozpoznania Miejsko - Gminnemu Ośrodkowi Pomocy Społecznej w C. , jako właściwemu miejscowo, uzasadniając że C. jest ośrodkiem osobistych spraw M. K. , a tym samym miejscem zamieszkania w rozumieniu przepisów ustawy o pomocy społecznej.
Burmistrz C. nie zgodził się z tym stanowiskiem.
Wskazał, że zgodnie z art. 101 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej właściwość miejscową gminy ustala się według miejsca zamieszkania osoby ubiegającej się o świadczenie. Decydujące znaczenie w niniejszym przypadku ma ustalenie miejsce zamieszkania M. K. .
Ponadto wyjaśnił, że ustawa o pomocy społecznej nie definiuje miejsca zamieszkania, dlatego należy odwołać się do art. 25 Kodeksu cywilnego (t.j. Dz. U. z 2018r. poz. 1025), który wskazuje sposób ustalenia miejsca zamieszkania osoby fizycznej. Zgodnie z art. 25 Kodeksu cywilnego, aby określona miejscowość została uznana za miejsce zamieszkania osoby fizycznej, konieczne jest łączne występowanie dwóch elementów: zamiaru stałego pobytu oraz faktycznego przebywania w danej miejscowości, która stanowić musi rzeczywiste centrum aktywności życiowej jednostki. Czasowa zmiana miejsca pobytu np.: na czas leczenia, której nie towarzyszy zamiar stałego przebywania w miejscowości aktualnego pobytu, pozostaje bez wpływu na miejsce zamieszkania. Przesłanki miejsca zamieszkania określonej osoby nie spełnia miejscowość, w której pobyt wiąże się z tylko jej sytuacją zdrowotną(...), podczas gdy sama zainteresowana wskazuje inną miejscowość jako swoje miejsce zamieszkania, podkreślając swój związek emocjonalny z nią (postanowienie NSA z 5 stycznia 2012 r., sygn. akt I OW 156/11). W innym orzeczeniu NSA wyjaśnił, że szpitala nie można uznać za lokal mieszkalny w rozumieniu przepisów o ustawy o ochronie praw lokatorów. Nie służy on bowiem celom mieszkalnym, a pobyt przebywających w nim osób związany jest z ich leczeniem i w sposób oczywisty ma charakter czasowy (tak postanowienia NSA: z 2 września 2009 r., sygn. akt I OW 79/09, oraz z 4 listopada 2009 r, sygn. akt I O W 103/09).
Zdaniem Burmistrza C. w niniejszej sprawie organem właściwym jest Prezydent Miasta Ł. , bowiem strona faktycznie zamieszkuje w Ł. , a jej pobyt w gminie C. podyktowany jest koniecznością leczenia i terapii, a nie zamieszkania.