Wniosek w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania sprawy zakończonej ostateczną decyzją Prezydent Miasta Stołecznego Warszawy , nr [...] o ustanowieniu prawa użytkowania wieczystego do gruntu nieruchomości warszawskiej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Jakimowicz (spr.) Sędzia NSA Jolanta Rudnicka Sędzia del. WSA Mirosław Wincenciak po rozpoznaniu w dniu 5 października 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Prezydent Miasta Stołecznego Warszawy o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Prezydent Miasta Stołecznego Warszawy a Komisją do spraw usuwania skutków prawnych decyzji reprywatyzacyjnych dotyczących nieruchomości warszawskich, wydanych z naruszeniem prawa w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania sprawy zakończonej ostateczną decyzją Prezydent Miasta Stołecznego Warszawy z dnia [...] października 2012 r., nr [...] o ustanowieniu prawa użytkowania wieczystego do gruntu nieruchomości warszawskiej postanawia: oddalić wniosek.

Uzasadnienie strona 1/14

Pismem z dnia 3 lipca 2017 r. Prezydent m.st. Warszawy wystąpiła z wnioskiem o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Prezydentem m.st. Warszawy a Komisją do spraw usuwania skutków prawnych decyzji reprywatyzacyjnych dotyczących nieruchomości warszawskich, wydanych z naruszeniem prawa (zwanej dalej Komisją) - w odniesieniu do postępowania w sprawie zakończonej decyzją Prezydent m.st. Warszawy z dnia [...] października 2012 r., nr [...], w której to sprawie wszczęte zostały postępowania przed wnioskodawcą i uczestnikiem postępowania, poprzez wskazanie Prezydenta m.st. Warszawy jako organu właściwego do rozpoznania sprawy zakończonej ostateczną decyzją Prezydenta m.st. Warszawy z dnia [...] października 2012 r., nr [...], wydaną na podstawie art. 7 ust. 1, 2 i 3 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz.U. Nr 50, poz. 279 z późn. zm.) a dotyczącą dawnej nieruchomości w Warszawie przy ulicy [...].

Uzasadniając wniosek podano, że w dniu [...] sierpnia 2017 r. Prezydent m.st. Warszawy na podstawie art. 149 § 1 k.p.a. wznowiła postępowanie w sprawie zakończonej ww. ostateczną decyzją reprywatyzacyjną wskazując jako podstawę wznowienia przepis art. 145 § 1 pkt 2 i 5 k.p.a. i uznając m.in. prawdopodobieństwo wystąpienia przesłanki polegającej na tym, że wyszły na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji, nieznane organowi, który wydał decyzję.

Natomiast w dniu [...] czerwca 2017 r. Komisja zawiadomiła Prezydent m.st. Warszawy o wszczęciu z urzędu postępowania rozpoznawczego dotyczącego powołanej decyzji reprywatyzacyjnej, w którym na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 9 marca 2017 r. o szczególnych zasadach usuwania skutków prawnych decyzji reprywatyzacyjnych dotyczących nieruchomości warszawskich, wydanych z naruszeniem prawa (Dz.U. z 2017 r., poz. 718) Komisja ma kompetencje zbieżne z kompetencjami Prezydenta we wznowionym postępowaniu.

Prezydent m.st. Warszawy wskazała, że jakkolwiek ustawa nie określa Komisji jako organu administracji rządowej, poprzestając (art. 3 ust. 3) na ogólnym określeniu "organ administracji publicznej", to nadaje ona Komisji wszystkie cechy, jakie są właściwe organom administracji rządowej. Niezależnie od tego, że Komisja w oczywisty sposób nie jest organem samorządu terytorialnego, w ramach administracji państwowej charakteryzuje się cechami właściwymi administracji rządowej, tj. działa w ramach ogólnej kompetencji Rady Ministrów określonej w art. 146 ust. 1 Konstytucji RP, jej przewodniczący w oczywisty sposób należy do struktur administracji rządowej (art. 4 ust. 1 i 3 ustawy), regulamin Komisji określa minister kierujący działem administracji rządowej (art. 4 ust. 5), który zapewnia również obsługę administracyjno-biurową i finansowanie działalności komisji (art. 4 ust. 3 i 4), ponadto ustawa wprost dokonuje podziału organów administracji publicznej na organy administracji rządowej i samorządowej (art. 12 ust. 1), nie przewidując odrębnej kategorii organów administracji państwowej niebędących organami administracji rządowej, mimo że kategoria taka, wyodrębniana w doktrynie, także mogłaby być - gdyby ustawa nie dokonywała na swój użytek dychotomicznego podziału administracji publicznej na rządową (do której, w świetle art. 12 ust. 2, ustawa musi zaliczać np. samorządowe kolegia odwoławcze) i samorządową - adresatem dyspozycji normy wynikającej z przepisu art. 12 ust. 1 i 2 ustawy.

Strona 1/14