Wniosek w przedmiocie ustalenia dodatkowej opłaty rocznej za rok 2007 sygn. akt II SA/Kr 419/10
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA: Włodzimierz Ryms (sprawozdawca), Sędziowie NSA: Zofia Flasińska, Marek Stojanowski, po rozpoznaniu w dniu 13 września 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy z wniosku S. K. i L. K. o wyłączenie sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie w sprawie ze skargi S. K. i L. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia [...] lutego 2010 r., znak: [...] w przedmiocie ustalenia dodatkowej opłaty rocznej za rok 2007 sygn. akt II SA/Kr 419/10 postanawia: odmówić wyznaczenie innego wojewódzkiego sądu administracyjnego do rozpoznania tej sprawy.

Uzasadnienie

Skarżący S. K. i L. K. w piśmie z dnia 25 kwietnia 2012 r. wystąpili z żądaniem wyłączenia wszystkich sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie w sprawie z ich skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia [...] lutego 2010 r. w przedmiocie ustalenia dodatkowej opłaty rocznej za rok 2007 r. Pismo z dnia 25 kwietnia 2012 r. wraz z aktami sprawy zostało przekazane do Naczelnego Sądu Administracyjnego celem wyznaczenia innego Sądu do rozpoznania wniosku o wyłączenie sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Pismo skarżących z dnia z dnia 25 kwietnia 2012 r. (k. 164), w którym skarżący wnoszą o wyłączenie wszystkich sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie nie jest wnioskiem o wyłączenie sędziów, o którym mowa w art. 19 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. Nr 270), dalej P.p.s.a..

Instytucja wyłączenia sędziego zarówno z mocy prawa, jak i na wniosek strony jest istotną gwarancją procesową, która ma zapewnić rozpoznanie sprawy przez sąd w takim składzie orzekającym, którego sędziowie nie pozostają w relacjach osobistych ze stronami oraz nie mieli określonych wcześniej związków z rozpoznawaną sprawą. Ratio legis przepisów o wyłączeniu sędziego, we wszystkich procedurach sądowych sprowadza się do eliminowania przyczyn, które mogą skutkować wątpliwościami, co do bezstronności i obiektywizmu sędziego w rozpoznaniu określonej sprawy. Poza wypadkami wyłączenia z mocy samego prawa (art. 18 § 1 P.p.s.a.), wyłączenie sędziego następuje na wniosek wówczas, jeżeli zachodzą takie okoliczności, które mogłyby wywołać wątpliwości co do bezstronności sędziego. Oznacza to, że o wniosku o wyłączenie sędziego można mówić wówczas, gdy odnosi się on do określonych sędziów i oparty jest na podstawach wskazujących na istnienie takich okoliczności, które wymagają oceny, czy wątpliwości co do bezstronności sędziego są uzasadnione.

Z akt sprawy wynika, że pismem z dnia 28 października 2010 r. skarżący wystąpili z wnioskiem o wyłączenie wszystkich sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie od orzekania w tej sprawie, ponieważ skarżący nie podzielają prezentowanego przez sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie kierunku orzecznictwa w sprawach dotyczących dodatkowych opłat rocznych za niedotrzymanie terminów zagospodarowania nieruchomości, a także z uwagi na to, że Prezydent Miasta K. jest profesorem Uniwersytetu [...], a ich sprawa stałą się "obiektem nagonki medialnej niektórych mediów Miasta K.". Postanowieniem z dnia 25 lutego 2011 r., sygn. akt I OW 21/11 Naczelny Sąd Administracyjny wyznaczył do rozpoznania wniosku o wyłączenie sędziów Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach. Prawomocnym postanowieniem z dnia 26 kwietnia 2011 r., sygn. akt II SO/Ke 4/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach oddalił wniosek o wyłączenie sędziów. W dniu 25 kwietnia 2012 r. skarżący złożyli pismo, w którym żądają wyłączenia wszystkich sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. W piśmie z dnia 25 kwietnia 2012 r. skarżący po raz kolejny żądają wyłączenia wszystkich sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, nie przytaczając jednak żadnych nowych, dodatkowych okoliczności, które nie zostały już wcześniej podniesione i ocenione, a mogłyby wywołać wątpliwości co do bezstronności sędziów. Pismo strony z dnia 25 kwietnia 2012 r. jest w istocie polemiką z wcześniejszym, prawomocnym postanowieniem o odmowie wyłączenia sędziów. Żądanie skarżących zmierza w istocie rzeczy do uniemożliwienia rozpoznania sprawy przez sąd administracyjny. Tym samym Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że pismo skarżących z dnia 25 kwietnia 2012 r. nie jest wnioskiem o wyłączenie sędziów, o którym mowa w art. 19 P.p.s.a., a więc nie wymaga rozpoznania.

Oznacza to, że z uwagi na brak wniosku o wyłączenie sędziego (sędziów), nie ma podstaw do wyznaczenia innego wojewódzkiego sądu administracyjnego do rozpoznania takiego żądania, na podstawie art. 22 § 3 P.p.s.a..

W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1