Przepisy ustawy o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów nie zawierają żadnych przepisów dotyczących właściwości organów. Jest to spostrzeżenie istotne, albowiem wskazuje to na konieczność sięgnięcia w tym zakresie do ustawy o świadczeniach rodzinnych. Brak wskazania organów właściwych w sprawie zasiłku dla opiekunów pozwala - w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego - na odpowiednie zastosowanie do tego zasiłku wszystkich przepisów z ustawy o świadczeniach rodzinnych, o ile dotyczą one choćby pośrednio ustalania świadczeń pielęgnacyjnych. Do takich przepisów należy art. 23a ust. 1 u.ś.r, który stanowi, że w przypadku gdy osoba uprawniona do świadczeń rodzinnych lub członek rodziny tej osoby przebywa poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej w państwie, w którym mają zastosowanie przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, organ właściwy przekazuje wniosek wraz z dokumentami marszałkowi województwa.
Przez pojęcie "rodzina" ustawodawca rozumie, zgodnie z treścią art. 3 pkt 16 ustawy o świadczeniach rodzinnych "odpowiednio następujących członków rodziny: małżonków, rodziców dzieci, opiekuna faktycznego dziecka oraz pozostające na utrzymaniu dzieci w wieku do ukończenia 25 roku życia, a także dziecko, które ukończyło 25 rok życia, legitymujące się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, jeżeli w związku z tą niepełnosprawnością rodzinie przysługuje świadczenie pielęgnacyjne; do członków rodziny nie zalicza się dziecka pozostającego pod opieką opiekuna prawnego, dziecka pozostającego w związku małżeńskim, a także pełnoletniego dziecka posiadającego własne dziecko". W rozpatrywanej sprawie, w oparciu o powołaną regulację prawną uznać należy, że w skład rodziny W.D. wchodzi jej mąż.
W stanie faktycznym i prawnym niniejszej sprawy znajduje zastosowania art. 23a ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych, zatem właściwym do rozpoznania wniosku W.D. o przyznanie zasiłku dla opiekunów jest M.W.M.. Naczelny Sąd Administracyjny nie jest związany i nie podziela stanowiska Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej wyrażonego w stanowisku z dnia 19 lutego 2015 r. Zdaniem NSA, zasiłek dla opiekuna, który przyznawany jest osobie w związku z koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawną osobą, nie może być traktowany jako świadczenie o charakterze chorobowym. Należy bowiem zauważyć, iż prawo do zasiłku opiekuńczego o charakterze chorobowym uregulowane jest w art. 32 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, a zatem jest to odrębna regulacja, która wskazuje na inne przesłanki przyznawania takiego świadczenia niż ustawa o świadczeniach rodzinnych.
Z powyższych względów Naczelny Sąd Administracyjny na mocy art. 15 § 1 pkt 4 i § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji postanowienia.