Wniosek w przedmiocie wskazania organu właściwego w sprawie rozpoznania wniosku A. K. o ustalenie prawa do zaliczki alimentacyjnej na dzieci K. S., N. K. oraz N. K.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Barbara Adamiak (spr.) Sędziowie NSA: Małgorzata Borowiec Izabella Kulig - Maciszewska Protokolant Aleksandra Żurawicka po rozpoznaniu w dniu 4 marca 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Marszałka Województwa P. z dnia [...] nr [...] o rozstrzygnięcie sporu o właściwość między Marszałkiem Województwa P.a Prezydentem Miasta S. w przedmiocie wskazania organu właściwego w sprawie rozpoznania wniosku A. K. o ustalenie prawa do zaliczki alimentacyjnej na dzieci K. S., N. K. oraz N. K. postanawia: wskazać Marszałka Województwa P. do rozpoznania przedmiotowego wniosku

Uzasadnienie strona 1/2

Marszałek Województwa P. wniósł o rozstrzygnięcie sporu o właściwość z Prezydentem Miasta S. w sprawie rozpoznania sprawy z wniosku A. K. o ustalenie prawa do zaliczki alimentacyjnej na dzieci K. S., N. K. oraz N. K.. W uzasadnieniu wskazał, że Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej przekazał do Regionalnego Ośrodka Polityki Społecznej w B. wniosek A. K.. Podstawą przekazania wniosku był art. 23a ust. 1 ustawy z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. Nr 228, poz. 2255 ze zm.), który stanowi, że w przypadku gdy członek rodziny osoby uprawnionej do świadczeń rodzinnych przebywa poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej w państwie, w którym mają zastosowanie przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, organ właściwy przekazuje wniosek wraz z dokumentami do marszałka województwa. Zasady przyznawania zaliczki alimentacyjnej reguluje ustawa z 22 kwietnia 2005 r. o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz zaliczce alimentacyjnej (Dz.U. Nr 86, poz. 732 ze zm.). Art. 10 ust. 1 tej ustawy określa, że prawo do zaliczki ustala organ właściwy wierzyciela, przez co należy rozumieć wójta, burmistrza lub prezydenta miasta właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby uprawnionej (art. 2 pkt 4 tej ustawy). Ustawa z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych w art. 21 ust. 1 stanowi, że samorząd województwa pełni funkcję instytucji właściwej w związku z udziałem Rzeczypospolitej Polskiej w koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego w przypadku przemieszczania się osób w granicach Unii Europejskiej i Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Obejmuje również właściwość do wydawania decyzji w sprawach świadczeń rodzinnych realizowanych w związku z koordynacją systemów zabezpieczenia społecznego. Zgodnie z art. 2 ustawy o świadczeniach, świadczeniami rodzinnymi są: 1) zasiłek rodzinny oraz dodatki do zasiłku rodzinnego; 2) świadczenia opiekuńcze: zasiłek pielęgnacyjny i świadczenia pielęgnacyjne; 3) zapomoga wypłacana przez gminy, na podstawie art. 22a; 4) jednorazowa zapomoga z tytułu urodzenia się dziecka. Zaliczka alimentacyjna nie wchodzi w skład świadczeń rodzinnych. Przepisy prawa jednoznacznie wskazują na kompetencje województwa jedynie w sprawach związanych ze świadczeniami rodzinnymi. Z tego względu właściwy w sprawie jest Prezydent Miasta S..

Prezydent Miasta S. wnosił o ustalenie, że organem właściwym w sprawie rozpatrzenia wniosku A. K. o przyznanie prawa do zaliczki alimentacyjnej jest Marszałek Województwa P.. Wywodził, że zgodnie z art. 18 ust. 2 ustawy z 22 kwietnia 2005 r. o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz zaliczce alimentacyjnej (Dz.U. Nr 86, poz. 732 ze zm.) w sprawach nieuregulowanych w niniejszej ustawie stosuje się odpowiednio przepisy o świadczeniach rodzinnych. Art. 23 ust. 1 ustawy z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2006 r. Nr 139, poz. 992 ze zm.) stanowi, że w przypadku gdy członek rodziny osoby uprawnionej do świadczeń rodzinnych przebywa poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej w państwie, w którym mają zastosowanie przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, organ właściwy przekazuje wniosek wraz z dokumentacją do Marszałka Województwa. Zaliczka alimentacyjna podlega przepisom o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego jako świadczenie rodzinne (orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z 5 lutego 2002 r. w sprawie Humber, 255/99).

Strona 1/2