Skoro w okolicznościach niniejszej sprawy mąż osoby ubiegającej się o przyznanie świadczenia przebywa poza granicami Rzeczypospolitej w państwie, w którym mają zastosowanie przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, to słusznie Wójt przekazał dokumentację Marszałkowi Województwa. Ten w następstwie ustalenia, że przepisy o koordynacji nie znajdują zastosowania zasadnie jednak wniosek ten zwrócił Wójtowi. Należy podkreślić, że stosownie do art. 23 a ust. 1-7 ustawy o świadczeniach rodzinnych to marszałek województwa (w obecnym stanie prawnym wojewoda) jest organem właściwym do ustalenia, czy w sprawie przekazanej przez organ właściwy znajdują zastosowanie przepisy rozporządzenia nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. Urz. UE.L 166, 1). Artykuł 23 a ust. 3 ustawy o świadczeniach rodzinnych stanowi bowiem, że wojewoda ustala czy w przekazanej mu sprawie mają zastosowanie przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego. W przypadku ustalenia, że przepisy te nie mają zastosowania to stosownie do art. 23 a ust. 7 tej ustawy przekazuje sprawę organowi właściwemu w celu ustalenia prawa do świadczeń rodzinnych. Dopiero zatem ustalenie przez wojewodę, a w poprzednim stanie prawnym przez marszałka, że w przekazanej sprawie mają zastosowanie przepisy o koordynacji przesądza o jego właściwości rzeczowej w sprawach świadczeń objętych tymi przepisami. Nie oznacza to oczywiście, że na tle tych przepisów nie może dojść do sporu kompetencyjnego, tym niemniej należy mieć na względzie, że w pierwszej kolejności to jeden z organów jest uprawniony ustawowo do zbadania czy w grę będą wchodzić regulacje z zakresu koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego. Celem tych przepisów jest bowiem jedynie wyeliminowanie kolizji norm, czyli wyeliminowanie sytuacji gdy jedna osoba (rodzina) pobiera świadczenia z dwóch systemów zabezpieczenia lub z racji przebywania w innym państwie jest ich pozbawiona. W świetle powyższego nie ulega wątpliwości, że w rozpoznawanej sprawie nie znajdują zastosowania przepisy o koordynacji, albowiem zarówno osoba ubiegająca się o świadczenie, jak i osoba na którą ma być ono przyznane przebywają w Polsce, a jednocześnie mąż wnioskodawczyni z racji tego, że nie jest rodziną dla osoby wymagającej opieki nie może ubiegać się ani o specjalny zasiłek opiekuńczy w systemie prawa polskiego, ani też o takie same lub podobne świadczenie w systemie państwa na terenie którego mieszka i pracuje, gdyż nie jest jej rodziną (por. art. 1 "i" ww. rozporządzenia). Tym samym właściwym w sprawie - zgodnie z ogólnymi zasadami - jest Wójt Gminy G., do którego złożono wniosek o przyznanie zasiłku zgodnie z art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych.
Mając na względzie powyższe okoliczności Naczelny Sąd Administracyjny, działając na podstawie art. 4 i art. 15 § 1 pkt 4, art. 15 § 2 i art. 64 § 3 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji.