Wniosek Burmistrza D. , znak: [...] o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Burmistrzem D. a Prezydentem W. przez wskazanie organu właściwego do rozpoznania wniosku D. H. o skierowanie do domu pomocy społecznej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Kremer, Sędziowie Sędzia NSA Maciej Dybowski, Sędzia del. WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska (spr.), , po rozpoznaniu w dniu 8 grudnia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Burmistrza D. z dnia [...] czerwca 2021 r., znak: [...] o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Burmistrzem D. a Prezydentem W. przez wskazanie organu właściwego do rozpoznania wniosku D. H. o skierowanie do domu pomocy społecznej postanawia: umorzyć postępowanie z wniosku o rozstrzygnięcie sporu o właściwość.

Uzasadnienie strona 1/3

Pismem z [...] czerwca 2021 r., znak: [...], Burmistrz D. (Ośrodek Pomocy Społecznej w D.) wniósł o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy tym organem a Prezydentem W. (Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej we W.) w sprawie skierowania do domu pomocy społecznej D. H. przez wskazanie Prezydenta W. jako organu właściwego do załatwienia przedmiotowej sprawy.

W uzasadnieniu wniosku Burmistrz D. stwierdził, że pismem z [...] kwietnia 2021 r. przekazał wniosek wraz z kompletem dokumentów dotyczący skierowania D. H. do domu pomocy społecznej, zameldowanej przy ul. [...] we W., do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej we W., uznając się tym samym organem niewłaściwym w sprawie.

Następnie [...] maja 2021 r. do organu wpłynęło pismo z MOPS we W. wraz z dokumentacją dotyczącą wnioskodawczyni, odesłaną celem ponownej weryfikacji. W piśmie wskazano, że miejscem zamieszkania ww. jest D., ul. [...].

Z dokumentacji posiadanej przez Burmistrza wynika, że wnioskodawczyni ma 90 lat i jest wdową. Po śmierci męża została zaproszona przez swoją siostrę, J. H., do D. (ul. [...]), w celu podreperowania zdrowia. Natomiast stałe miejsce zameldowania posiada we W. ul. [...]. Jest to mieszkanie komunalne, które wnioskodawczyni regularnie opłaca.

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 8 czerwca 2012 r. w sprawie rodzinnego wywiadu środowiskowego wywiad przeprowadza się w miejscu zamieszkania osoby lub rodziny albo w miejscu ich pobytu. Ustawa o pomocy społecznej nie definiuje przy tym pojęcia "miejsce zamieszkania", co oznacza, że należy je rozumieć zgodnie z ogólną definicją tego terminu, zawartą w przepisach kodeksu cywilnego. W tym celu konieczne jest zatem zlokalizowanie centrum życiowego osoby wymagającej uzyskania pomocy, przy czym ustalenie tych okoliczności w toku postępowania administracyjnego powinno nastąpić w drodze postępowania dowodowego.

Z dokumentów przekazanych przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej we W. wynika, że jedynym powodem uznania się za organ niewłaściwy w sprawie skierowania wnioskodawczyni do domu pomocy społecznej jest fakt jej obecnego przebywania w D. Jednak z dokumentacji posiadanej przez Burmistrza wynika, że ww. została zaproszona przez swoją siostrę do D. na pobyt czasowy, tj. do czasu powrotu do zdrowia.

Z uwagi na fakt, że wnioskodawczyni posiada lokal komunalny we W. (ul. [...]), który jest regularnie przez nią opłacany, organ uznał, że to we W. jest skoncentrowane centrum życiowe ww. Skoro wnioskodawczyni opłaca mieszkanie komunalne, to liczy na powrót pod wyżej wskazany adres.

W odpowiedzi na wniosek o rozstrzygnięcie sporu o właściwość, pismem z [...] lipca 2021 r., Prezydent W. wniósł o uznanie, że organem właściwym do rozpoznania wniosku D. H. o skierowanie do domu pomocy społecznej jest Burmistrz D.

Prezydent przypomniał, że decyzję o skierowaniu do domu pomocy społecznej i decyzję ustalającą opłatę za pobyt w tej placówce wydaje organ gminy właściwej dla tej osoby w dniu jej kierowania do domu pomocy społecznej (art. 59 ust. 1 u.p.s.). Zgodnie z treścią art. 101 ust. 1 u.p.s., właściwość miejscową organu ustala się według miejsca zamieszkania osoby ubiegającej się o świadczenie. Przepisy ustawy o pomocy społecznej nie definiują pojęcia "miejsce zamieszkania". Dlatego też, wychodząc z zasady jednolitości systemu prawa, uwzględnić należy regulację zawartą w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny. I tak, miejscem zamieszkania osoby fizycznej, zgodnie z brzmieniem art. 25 k.c., jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Tym samym o miejscu zamieszkania w świetle wskazanego przepisu decydują dwa czynniki: zewnętrzny (fakt przebywania - corpus) i wewnętrzny (zamiar stałego pobytu - animus). Łączne występowanie tych składników pozwala wskazać daną miejscowość jako centrum życiowej aktywności osoby, w którym koncentrują się jej interesy osobiste i majątkowe. W doktrynie wskazuje się, że o miejscu zamieszkania rozstrzyga całokształt okoliczności.

Strona 1/3