Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Adamiak, , , po rozpoznaniu w dniu 7 czerwca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej "R. i P." L. s. - Spółka partnerska z siedzibą w C. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 4 marca 2011 r. sygn. akt II SA/GL 45/11 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi "R. i P." L. s. - Spółka partnerska z siedzibą w C. na uchwałę Zarządu Województwa Śląskiego z dnia [...] listopada 2010 r. nr [...] w przedmiocie czynności związanych z przeprowadzeniem przetargu postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Uchwałą z dnia [...] listopada 2010 r. nr [...] Zarząd Województwa Śląskiego, działając w oparciu o art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (t.j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142 poz. 1590 ze zm.) w związku z art. 40 ust. 5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 102 poz. 651 ze zm.) oraz §11 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie sposobu i trybu przeprowadzania przetargów oraz rokowań na zbycie nieruchomości (Dz. U. Nr 207 poz. 2108 ze zm.), uznał za niezasadne skargi Spółki partnerskiej "R. i P." L. s. z siedzibą w C. na czynności związane z przeprowadzeniem przetargu ustnego ograniczonego na sprzedaż zabudowanej nieruchomości, stanowiącej własność Województwa Śląskiego, położonej w Częstochowie przy ul. K. [...].
Pismem z dnia 20 grudnia 2010 r. "R. i P." L. s. Spółka partnerska z siedzibą w C., za pośrednictwem Zarządu Województwa Śląskiego, wnieśli skargę na powyższą uchwałę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach postanowieniem z dnia 4 marca 2011 r. sygn. akt II SA/Gl 45/11 odrzucił skargę skarżącej "R. i P." L. s. z siedzibą w C., na podstawie art. 58 §1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.).
Sąd wskazał, że w sprawie przedmiot skargi stanowi uchwała podjęta przez Zarząd Województwa Śląskiego w oparciu o regulację art. 40 ust. 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz na podstawie §11 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie sposobu i trybu przeprowadzenia przetargów oraz rokowań na zbycie nieruchomości. Przepisy te regulują instytucję zaskarżania czynności związanych z przeprowadzeniem przetargu na zbycie lub oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości publicznych. Zgodnie bowiem z art. 40 ust. 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami każdy uczestnik przetargu może w terminie 7 dni od dnia ogłoszenia wyniku przetargu ustnego lub doręczenia zawiadomienia o wyniku przetargu pisemnego, zaskarżyć czynności związane z przeprowadzeniem przetargu do wojewody, jeżeli przetarg dotyczył nieruchomości Skarbu Państwa, albo do organu wykonawczego jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli przetarg dotyczył nieruchomości stanowiących własność tej jednostki. W razie wniesienia skargi właściwy organ wstrzymuje czynności związane ze zbyciem nieruchomości (§11 ust. 2 rozporządzenia). Natomiast w wyniku rozpatrzenia skargi wojewoda lub organ wykonawczy jednostki samorządu terytorialnego może uznać skargę za zasadną i nakazać powtórzenie czynności przetargowych, przetarg unieważnić albo skargę uznać za niezasadną (§ 11 ust. 4).
W ocenie Sądu I instancji oznacza to, że na gruncie przywołanej wyżej regulacji ustawodawca przewidział szczególny tryb kontroli procedury przetargowej dokonywany przez organ reprezentujący właściciela gruntu (w przypadku gruntów Skarbu Państwa - wojewodę, w przypadku gruntów gminnych - organ wykonawczy gminy). W przepisach tych nie został natomiast określony charakter stanowiska zajmowanego przez organ na skutek złożenia takiej skargi. Dokonując rozważań w tym zakresie Sąd I instancji przywołał pogląd Sądu Najwyższego zawarty w uchwale z dnia 13 lutego 2003 r. III CZP 93/02 (OSNC 2003 r., Nr 11, poz. 146), zgodnie z którym rozstrzygnięcie skargi na czynności związane z przeprowadzeniem przetargu (unieważnienie przetargu) zawarte w piśmie wojewody, jest jedynie deklaratywnym wyrazem przekonania organu administracji o wadliwości czynności postępowania przetargowego. Takie stanowisko nie jest więc władczym (administracyjnym), ani też jednostronnym (cywilnoprawnym) konstytutywnym rozstrzygnięciem, a może być uznane jedynie za cywilnoprawne oświadczenie Skarbu Państwa, złożone przez organ działający jako statio fisci, o nieprawidłowościach w dokonaniu czynności związanych z przeprowadzeniem przetargu. Zdaniem Sądu Najwyższego "jeżeli osoba ustalona w protokole z przeprowadzonego przetargu jako nabywca nieruchomości nie podzieli zapatrywania wyrażonego w piśmie organu administracji, to przez wytoczenie stosownego powództwa uruchomi tryb postępowania, w którym sąd zobowiązany będzie całkowicie samodzielnie ocenić prawidłowość ogłoszenia, organizacji, jak również przeprowadzenia przetargu oraz określić skutki prawne będące bezpośrednim rezultatem dokonanej oceny".