Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska po rozpoznaniu w dniu 19 czerwca 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K. J. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 listopada 2006 r. sygn. akt II SA/Wa 1701/05 o odrzuceniu skargi o wznowienie postępowania sądowego przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie postanawia: odrzucić skargę kasacyjną i przyznać na rzecz adwokata M. G. kwotę 180 zł (sto osiemdziesiąt) oraz 39,60 zł (trzydzieści dziewięć złotych, 60/100) podatku od towarów i usług, tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie drzucił skargę K. J. o wznowienie postępowania sądowego. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, iż skarżący domagał się wznowienia postępowania sądowego zakończonego wyrokiem Sądu z dnia 25.01.2005 r., jednak w tym dniu Wojewódzki Sąd Administracyjny rozstrzygnął dwie sprawy ze skarg K. J., oznaczone sygnaturami II SA/Wa 657/04 i II SA/Wa 658/04. Skarżący, pismem z dnia 28.09.2005 r., wezwany został do wskazania, którego z orzeczeń dotyczy żądanie wznowienia postępowania. Postanowieniem z dnia 20.04.2006 r. skarżącemu przyznane zostało prawo pomocy w zakresie ustanowienia pełnomocnika z urzędu, a wskazane wezwanie skierowane zostało też do wyznaczonego adwokata, a następnie ponowione w dniu 17.10.2006 r. z uwagi na wniosek pełnomocnika o przedłużenie zakreślonego siedmiodniowego terminu do udzielenia odpowiedzi. Ponowione wezwanie doręczone zostało w dniu 25.10.2006 r. pełnomocnikowi, który w dniu 2.11.2006 r. złożył pismo wyjaśniające, iż skarżący nie składał skargi o wznowienie postępowania, lecz pismo jego było skargą na decyzję administracyjną, która nie uwzględniała uprawnień skarżącego do otrzymania tytuły nauczyciela mianowanego. Sąd stwierdził, że mimo, iż pismo to wniesione zostało w zakreślonym terminie, to jednakże nie odpowiadało treści wezwania, które skierowane było do pełnomocnika. W związku z powyższym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 w zw. z art. 279 i art. 276 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Skargę kasacyjną na to postanowienie wniósł K. J., reprezentowany przez adwokata z urzędu, wnosząc o jego uchylenie w całości, zarzucając naruszenie prawa materialnego i procesowego przez niewłaściwe zastosowanie i nieuwzględnienie treści wniosku.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Przepis art. 176 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) określa wymagania materialne skargi kasacyjnej. Zgodnie z tym przepisem skarga taka powinna odpowiadać wszelkim wymogom przepisanym dla pism w postępowaniu sądowym, które mogą podlegać uzupełnieniu w razie braków pisma w tym zakresie, jednakże po wyrazie "oraz" zawarto szereg wymogów przewidzianych jedynie dla tego szczególnego pisma procesowego. Braki takie nie podlegają sanacji w trybie art. 49 § 1 powołanej ustawy.
Jednym z takich wymogów jest konieczność przytoczenia podstaw kasacyjnych, którymi mogą być - zgodnie z art. 174 tej ustawy - naruszenie prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie, bądź też naruszenie przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Zauważyć trzeba, iż samo przytoczenie treści art. 174 nie może być uznane za wskazanie podstaw kasacji. Strona obligowana jest do wskazania konkretnego przepisu prawa materialnego lub procesowego, który został jej zdaniem naruszony przez Sąd I instancji. W przedmiotowej sprawie adwokat reprezentująca K. J. wskazała jedynie przepis art. 174, nie powołując się na naruszenie jakiejkolwiek innej normy. Zatem stwierdzić należy, iż skarga kasacyjna wniesiona w niniejszym postępowaniu nie odpowiada wymogom formalnym przewidzianym dla tego rodzaju pisma procesowego, zaś brak taki nie może podlegać uzupełnieniu i powoduje konieczność odrzucenia środka zaskarżenia, co wskazane zostało powyżej.
Podkreślić trzeba także, iż art. 175 § 1 przywołanej ustawy stanowi o konieczności sporządzenia skargi kasacyjnej przez adwokata lub radcę prawnego, a zatem przez osoby, które z racji wykonywanego zawodu obligowane są do zachowania podwyższonej staranności i dbałości o spełnienie wymogów jakie ustawy stawiają przy dokonywaniu czynności w postępowaniu.
Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 180 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.