Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Irena Kamińska po rozpoznaniu w dniu 3 lipca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej [...] Fundacji [...] z siedzibą w W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 kwietnia 2008 r. sygn. akt II SA/Wa 460/08 w przedmiocie odrzucenia skargi w sprawie ze skargi [...] Fundacji [...] z siedzibą w W. na pismo Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 17 kwietnia 2008 r. odrzucił skargę kasacyjną [...] Fundacji [...] z siedzibą w W. na pismo Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu z dnia [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd I instancji zauważył, że zaskarżone przez Fundację pismo Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej nie jest decyzją administracyjną, postanowieniem ani także aktem lub czynnością, o których mowa w art. 3 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, co oznacza, iż nie podlega ono kontroli sądu administracyjnego. Ponadto, jak wskazał Sąd, stosownie do treści art. 16 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, odmowa udostępnienia informacji publicznej następuje w drodze decyzji. Wydanie decyzji wymagane jest jednak tylko wtedy gdy organ odmawia udostępnienia informacji o charakterze informacji publicznej. W rozpoznawanej sprawie Prezes Instytutu Pamięci Narodowej uznał, iż informacje o udostępnienie, których wnioskuje skarżący nie są informacją publiczną w rozumieniu powołanej ustawy i w związku z tym, nie wydał decyzji o odmowie udostępnienia informacji, tylko pismo informujące, że żądane informacje nie należą do kategorii informacji publicznej.
Skargę kasacyjną od tego postanowienia złożyła Fundacja, w uzasadnieniu której pełnomocnik skarżącego wywodził, iż żądane przez nią informacje stanowią informację publiczną. Przytoczona przez Sąd ocena prawna doprowadziła, według pełnomocnika Fundacji, do uchylenia się od konieczności merytorycznego odniesienia się do okoliczności sprawy, a tym samym do zapewnienia skarżącej gwarantowanego w art. 45 ust. 1 Konstytucji prawa do sprawiedliwego rozpatrzenia jej sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki przez właściwy sąd. Sąd I instancji odmówił weryfikacji sposobu realizacji gwarantowanego przez art. 61 ust. 1 Konstytucji prawa do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Sytuacja taka nie jest dopuszczalna, jak zauważył autor skargi kasacyjnej, w demokratycznym państwie prawnym jakim, stosownie do art. 2 Konstytucji jest Rzeczpospolita Polska. Pełnomocnik skarżącego wskazał dodatkowo, iż zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, informację publiczną stanowi każda informacja o sprawach publicznych. Z niezrozumiałych więc względów wojewódzki sąd administracyjny odmówił przyznania pismom Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, odmawiającym udostępnienia wnioskowanych informacji, waloru decyzji administracyjnej. Mimo, iż pisma te spełniły minimalne wymogi, jakie orzecznictwo - mając na względzie art. 107 § 1 i § 2 KPA, a w okolicznościach niniejszej sprawy także art. 16 ust. 1 i ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej w związku z art. 107 § 3 KPA - stawia takiemu aktowi, to jest oznaczenie organu administracji, oznaczenie adresata rozstrzygnięcia, rozstrzygnięcie o istocie sprawy oraz podpis osoby reprezentującej organ administracji