Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Paweł Tarno, Sędziowie NSA Irena Kamińska (spr.), Henryk Ożóg, Protokolant Kamil Wertyński, po rozpoznaniu w dniu 15 października 2008r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P. K. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 marca 2008 r. sygn. akt II SAB/Wa 20/08 w sprawie ze skargi P. K. na bezczynność Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w przedmiocie powołania do pełnienia urzędu na stanowisku sędziowskim postanowił: zawiesić postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 14 marca 2008 r., II SAB/Wa 20/08 odrzucił skargę P. K. na bezczynność Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w przedmiocie powołania do pełnienia urzędu na stanowisku sędziowskim, ponieważ uznał, że w świetle art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) oraz art. 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) przedmiotowa skarga jest niedopuszczalna, ze względu na jej przedmiot. Sprawa powołania na stanowisko sędziego wykracza poza sferę działalności administracyjnej i z tego względu nie może być uważana za wykonywanie administracji publicznej. W konsekwencji Sąd I instancji stanął na stanowisku, że sprawa ta nie należy do właściwości sądu administracyjnego, gdyż nie ma ona charakteru sprawy sądowoadministracyjnej.
Skargę kasacyjną od tego postanowienia wniósł P. K., zaskarżając je w całości i domagając się jego uchylenia w całości oraz umorzenia postępowania jako bezprzedmiotowego w związku z wydaniem przez Prezydenta w dniu 3 stycznia 2008 r. postanowienia nr 1130-1-08 w sprawie powołania do pełnienia urzędu na stanowisko sędziego, opublikowanego w Monitorze Polskim z dnia 16 stycznia 2008 roku (M.P. z 2008 r. Nr 4, poz. 38). Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucono mające istotny wpływ na wynik sprawy naruszenie przepisów postępowania, a w szczególności art. 1 oraz art. 3 § 1 i § 2 pkt 8 p.p.s.a., polegające na błędnym uznaniu, iż sprawa ze skargi na bezczynność Prezydenta nie jest sprawą sądowoadministracyjną i w związku z tym nie podlega kognicji sądów administracyjnych. Następstwem powyższych naruszeń było niezasadne odrzucenie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie skargi złożonej przez Skarżącego na bezczynność Prezydenta.
W odpowiedzi na skargę kasacyjną Prezydent RP podtrzymał swoje stanowisko w tej sprawie i wniósł o odrzucenie skargi kasacyjnej ze względu na jej niedopuszczalność powstałą z uwagi na brak właściwości Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, a w razie przyjęcia skargi do rozpoznania - o jej oddalenie jako niezasługującej na uwzględnienie.
Na rozprawie w dniu 15 października 2008 r. pełnomocnik skarżącego wniósł o zawieszenie postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a., ponieważ rozstrzygnięcie sprawy ze skargi kasacyjnej zależy od wyniku postępowania toczącego się przed Trybunałem Konstytucyjnym ze skargi konstytucyjnej P. K. o stwierdzenie, że art. 55 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070) jest niezgodny ze wskazanymi w tej skardze przepisami Konstytucji RP.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a. sąd może zawiesić postępowanie z urzędu, jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowoadministracyjnego, sądowego lub przed Trybunałem Konstytucyjnym.