Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska po rozpoznaniu w dniu 22 czerwca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej U. w Warszawie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 lutego 2009 r., sygn. akt I SA/Wa 168/09 odrzucające skargę U. w Warszawie na uchwałę Prezydium Państwowej Komisji Akredytacyjnej z dnia [...] listopada 2008 r., nr [...] w przedmiocie negatywnej opinii dotyczącej nadania uprawnień do prowadzenia kształcenia na kierunku "prawo" postanawia: oddalić skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 27 lutego 2009 r., sygn. akt I SA/Wa 168/09 odrzucił skargę U. w Warszawie na uchwałę Prezydium Państwowej Komisji Akredytacyjnej z dnia [...] listopada 2008 r., nr [...], w przedmiocie negatywnej opinii dotyczącej nadania uprawnień do prowadzenia kształcenia a kierunku "prawo".
W uzasadnieniu tego postanowienia wskazał, iż pismem z dnia 22 grudnia 2008 r. U. w Warszawie wniosła za pośrednictwem Państwowej Komisji Akredytacyjnej skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na uchwałę Prezydium Państwowej Komisji Akredytacyjnej z dnia [...] listopada 2008 r. nr [...], którą po rozpatrzeniu wniosku powyższej Uczelni o ponowne rozpatrzenie sprawy nadania uprawnień do prowadzenia kształcenia na kierunku "prawo" na poziomie jednolitych studiów magisterskich, nie znalazło argumentów uzasadniających zmianę negatywnej opinii wyrażonej w uprzednio podjętej uchwale z dnia [...] września 2008 r. nr [...].
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wydając zaskarżone postanowienie stwierdził, że zaskarżona uchwała Państwowej Komisji Akredytacyjnej nie stanowi aktu ani czynności z zakresu administracji publicznej i w związku z tym nie podlega jurysdykcji administracyjnej, ani nie może być przedmiotem oceny przez sąd administracyjny.
W opinii Sądu pierwszej instancji zaskarżona uchwała Państwowej Komisji Akredytacyjnej została wydawana przez podmiot nie będący dysponentem władztwa publicznoprawnego. Uchwała ta nie konkretyzuje żadnego stosunku administracyjnego, ponieważ Komisja nie ma uprawnień do rozstrzygania we władczy sposób o prawach i obowiązkach strony. Ten charakter uchwał podejmowanych przez Państwową Komisję Akredytacyjną przesądza, że nie mogą być one uznane za czynności z zakresu administracji publicznej, o którym mowa w art. 3 § 2 P.p.s.a., w związku z czym nie mieszczą się w katalogu aktów publicznoprawnych, mogących być przedmiotem skargi do sądu administracyjnego.
Sąd pierwszej instancji podniósł, że stosownie do treści art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164, poz. 1365 ze zm.), organem sprawującym nadzór nad uczelniami (publicznymi i niepublicznymi) w zakresie zgodności działań uczelni z przepisami prawa i statutem oraz z treścią udzielonego pozwolenia na utworzenie uczelni niepublicznej, a także nad prawidłowością wydatkowania środków publicznych jest minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego. Wobec tego Państwowa Komisja Akredytacyjna nie jest organem nadzoru nad uczelniami, ani nawet organem administracji publicznej, gdyż szczegółowy tryb postępowania przed Komisją nie został uregulowany w drodze aktu o charakterze powszechnie obowiązującym, lecz w statucie Komisji, a zatem jej działalność nie jest objęta właściwością sądów administracyjnych. Komisja nie jest właściwa, gdyż nie posiada uprawnień do rozstrzygania we władczy sposób o prawach i obowiązkach uczelni. O sytuacji prawnej uczelni jest władny orzec tylko minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego, który w drodze decyzji odmawia, bądź nadaje uprawnienia do prowadzenia studiów na danym kierunku i określonym poziomie kształcenia, wydanej po zasięgnięciu opinii Państwowej Komisji Akredytacyjnej. Tak więc to decyzja ministra jest aktem, który kształtuje prawa lub obowiązki administracyjnoprawne na podstawie powszechnie obowiązującego prawa. Postępowanie uchwałodawcze prowadzone przed Państwową Komisją Akredytacyjną jest natomiast postępowaniem odrębnym, do którego nie mają zastosowania przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, zaś sama opinia w sprawie przyznania uczelni uprawnień do prowadzenia studiów na danym kierunku i określonym poziomie kształcenia bądź ocena jakości kształcenia na danym kierunku, nie jest aktem z zakresu administracji publicznej, dotyczącym uprawnień lub obowiązków uczelni wynikających z przepisów prawa.