Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku [...] Sp. z o.o. z siedzibą w [...] o zawieszenie postępowania w sprawie ze skargi kasacyjnej [...] Sp. z o.o. z siedzibą w [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 listopada 2018 r., sygn. akt II SA/Wa 511/18 w sprawie ze skargi [...] Sp. z o.o. z siedzibą w [...] na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] stycznia 2018 r. nr [...] w przedmiocie przetwarzania danych osobowych postanawia: odmówić zawieszenia postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.
Wyrokiem z dnia 23 listopada 2018 r., sygn. akt II SA/Wa 511/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę [...] Sp. z o.o. z siedzibą w [...] na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] stycznia 2018 r. nr [...] w przedmiocie przetwarzania danych osobowych.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniosła skarżąca Spółka.
W skardze kasacyjnej pełnomocnik skarżącej zawarł wniosek o zawieszenie postępowania wskazując, że rozstrzygnięcie niniejszej sprawy zależy od prawomocnego zakończenia postępowania toczącego się przed WSA w Warszawie pod sygn. akt II SA/Wa 1590/18 na skutek skargi [...] Sp. z o.o. z siedzibą w [...] na postanowienie Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych z dnia 6 lipca 2018 r.
W uzasadnieniu wskazano, że Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych zaskarżoną w niniejszej sprawie decyzją ze stycznia 2018 r. utrzymał w mocy własną decyzję z dnia 7 listopada 2014 r. Postanowieniem z dnia 29 marca 2018 r. Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych sprostował z urzędu ww. decyzję ze stycznia 2018 r. w części jakiej brakowało oznaczenia daty decyzji. Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych postanowieniem z dnia 6 lipca 2018 r. utrzymał w mocy ww. postanowienie z dnia 29 marca 2018 r. Przedmiotowe postanowienie zostało zaskarżonego przez skarżącą kasacyjnie.
Zdaniem skarżącej kasacyjnie, niezbędne dla niniejszej sprawy jest w pierwszej kolejności ustalenie, czy GIODO był uprawniony do sprostowania postanowieniem decyzji ze stycznia 2018 r., bowiem sprostowanie miało polegać na wprowadzeniu nieistniejącej daty na egzemplarzach decyzji, nie zaś na oczywistym jej skorygowaniu.
W piśmie z dnia 5 marca 2019 r., pełnomocnik skarżącej kasacyjnie podtrzymał wniosek o zawieszenie postępowania. Wskazał, że WSA w Warszawie, wyrokiem z dnia 23 listopada 2018 r., sygn. akt II SA/Wa 1590/18, oddalił skargę [...] Sp. z o.o. z siedzibą w [...] na postanowienie Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych z dnia 6 lipca 2018 r. nr [...] w przedmiocie sprostowania decyzji. Skarżąca kasacyjnie złożyła skargę kasacyjną od w/w wyroku.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek o zawieszenie postępowania nie zasługiwał na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 125 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U.z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) - P.p.s.a, sąd może zawiesić postępowanie z urzędu, jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowoadministracyjnego, sądowego, przed Trybunałem Konstytucyjnym lub Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Powołana regulacja dotyczy kwestii prejudycjalnej, czyli sytuacji, w której uprzednie rozstrzygnięcie określonego zagadnienia, będzie miało wpływ na wynik innego postępowania. Rozstrzygnięcie tego zagadnienia musi być istotne z punktu widzenia realizacji celu postępowania sądowoadministracyjnego oraz bezpośrednio wpływać na wynik tego postępowania. Natomiast zawieszenie postępowania powinno być uzasadnione względami celowości, sprawiedliwości oraz ekonomiki procesowej (por. B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Zakamycze 2005, s. 301-303). Rozstrzygając o zawieszeniu postępowania sąd powinien ocenić także wszelkie przesłanki w kontekście konieczności rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki, co ma istotne znaczenie w świetle art. 45 ust. 1 Konstytucji RP oraz zasady szybkości postępowania sądowoadministracyjnego (art. 7 P.p.s.a.). W judykaturze podkreśla się również, że w/w przepis ma zastosowanie wówczas, gdy sąd orzekający nie jest władny samodzielnie rozstrzygnąć zagadnienia, jakie wyłoniło się lub powstało w toku postępowania sądowego (por. uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 listopada 2008 r. sygn. akt II FPS 4/08, ONSAiWSA z 2009 r., nr 4, poz. 62).