Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Iwona Bogucka po rozpoznaniu w dniu 17 marca 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 października 2018 r. sygn. akt I SA/Wa 418/18 w sprawie ze skargi A. G. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: 1. odmówić zawieszenia postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym; 2. umorzyć postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym; 3. zwrócić A. G. z kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie cały uiszczony wpis od skargi kasacyjnej w kwocie 100 (sto) złotych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 10 października 2018 r., I SA/Wa 418/18, oddalił skargę A. G. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z [...] grudnia 2017 r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję tego organu z [...] lipca 2017 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji komunalizacyjnej Wojewody S. z [...] września 1994 r. nr [...].
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożyła skarżąca.
Pismem z 8 lutego 2022 r. pełnomocnik skarżącej kasacyjnie cofnął skargę kasacyjną.
Kolejnym pismem z 17 lutego 2022 r. (data nadania: 21 lutego 2022 r.) pełnomocnik skarżącej kasacyjnie wniósł o zawieszenie postępowania na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a., a w przypadku nieuwzględnienia tego wniosku, podtrzymał oświadczenie o cofnięciu skargi kasacyjnej. Uzasadniając wniosek o zawieszenie postępowania wskazano, że Rzecznik Praw Obywatelskich złożył do Trybunału Konstytucyjnego wniosek o stwierdzenie, że art. 2 ust. 2 ustawy z 11 sierpnia 2021 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2021 r., poz. 1491; dalej: ustawa zmieniająca) - w zakresie w jakim uniemożliwia stwierdzenie wydania decyzji administracyjnej z naruszeniem prawa jest niezgodny: 1) z art. 2 Konstytucji RP; 2) z art. 45 ust. 1 Konstytucji oraz z art. 77 ust. 2 Konstytucji; 3) z art. 64 ust. 1 i ust. 2 Konstytucji - przez to, że pozbawia prawnej ochrony prawo do wynagrodzenia szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 125 § 1 pkt 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej: p.p.s.a.) sąd może zawiesić postępowanie z urzędu, jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowoadministracyjnego, sądowego, przed Trybunałem Konstytucyjnym lub Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Warunkiem zastosowania art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a. jest stwierdzenie przez Sąd związku tego rodzaju, że wynik już toczącego się postępowania przed jednym z wymienionych w przepisie organów, będzie miał charakter prejudycjalny dla sprawy sądowoadministracyjnej.
Przed Trybunałem Konstytucyjnym z wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich zawisła sprawa o sygn. K 2/22 o stwierdzenie, że art. 2 ust. 2 ustawy zmieniającej - w zakresie w jakim uniemożliwia stwierdzenie wydania decyzji administracyjnej z naruszeniem prawa jest niezgodny z art. 2, art. 45 ust. 1 oraz art. 77 ust. 2, a także z art. 64 ust. 1 i ust. 2 Konstytucji. W uzasadnieniu swojego wniosku Rzecznik podniósł, że jego zastrzeżenia budzi przyjęte w zaskarżonym przepisie rozwiązanie intertemporalne, które nakazuje umorzenie niektórych postępowań pozostających w toku.