Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Sikorska po rozpoznaniu w dniu 27 maja 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Komendanta Głównego Straży Granicznej o zawieszenie postępowania sądowego w sprawie ze skargi kasacyjnej Komendanta Głównego Straży Granicznej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2019 r., sygn. akt II SA/Wa 1394/19 w sprawie ze skargi W. S. na decyzję Komendanta Głównego Straży Granicznej z dnia [...] marca 2019 r., nr [...] w przedmiocie ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop postanawia: odmówić zawieszenia postępowania sądowego.
Wyrokiem z 29 października 2020 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Komendanta Śląskiego Oddziału Straży Granicznej z [...] stycznia 2019 r.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł Komendant Główny Straży Granicznej, zawierając w niej wniosek o zawieszenie postępowania sądowoadministracyjnego. W uzasadnieniu wskazał, że przed Trybunałem Konstytucyjnym zarejestrowana została sprawa o sprawdzenie zgodności z Konstytucją RP przepisów rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 września 2005 r. w sprawie ekwiwalentów pieniężnych za niewykorzystane przez funkcjonariusza Straży Granicznej urlopy i czas wolny od służby (Dz.U. z 2005 r. Nr 186, poz. 1560). Sąd pierwszej instancji odmówił zastosowania ww. rozporządzenia, które ma kluczowe znacznie dla sprawy. Rozporządzenie to jest prawem powszechnie obowiązującym, do którego organ ma obowiązek się stosować. W związku z powyższym wniósł o zawieszenie niniejszego postępowania.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek o zawieszenie postępowania nie jest zasadny.
Zgodnie z art. 125 § 1 pkt 1 w zw. z art. 193 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.), "p.p.s.a.", sąd może zawiesić postępowanie z urzędu, jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowoadministracyjnego, sądowego, przed Trybunałem Konstytucyjnym lub Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej.
Powyższy przepis ma zastosowanie wyłącznie wówczas, gdy sąd orzekający nie jest władny samodzielnie rozstrzygnąć zagadnienia wstępnego, jakie wyłoniło się lub powstało w toku postępowania sądowego. Rozstrzygnięcie tego zagadnienia musi być istotne z punktu widzenia realizacji celu postępowania sądowoadministracyjnego oraz powinno mieć bezpośredni wpływ na wynik tego postępowania.
W niniejszej sprawie przyczyną zawieszenia postępowania, według twierdzeń organu, miałaby być okoliczność, że przed Trybunałem Konstytucyjnym zarejestrowana została sprawa dotycząca zgodności z Konstytucją RP przepisów rozporządzenia, którego zastosowania odmówił Sąd pierwszej instancji. Powyższa okoliczność, wbrew stanowisku organu, nie stanowi zagadnienia wstępnego w rozumieniu art. 125 § 1 pkt 1 w zw. z art. 193 p.p.s.a. dającego podstawę do zawieszenia postępowania w niniejszej sprawie do czasu rozstrzygnięcia przez Trybunał Konstytucyjny kwestii zgodności przepisów rozporządzenia stanowiących podstawę rozstrzygnięcia sprawy z Konstytucją RP. Wskazać należy, że sądy samodzielnie mogą odmawiać zastosowania przepisu rozporządzenia, w stosunku do którego stwierdzają niezgodność z normą ustawową. Uprawnienie to wynika bezpośrednio z art. 178 ust. 1 Konstytucji RP, który stanowi o podległości sędziów tylko Konstytucji i ustawom, a nie wszelkim innym aktom prawnym, nawet jeśli one mają charakter aktów powszechnie obowiązujących. Zasada ta na gruncie art. 8 ust. 2 Konstytucji RP, wskazującego, iż Konstytucja jest najwyższym prawem i że przepisy Konstytucji stosuje się bezpośrednio, stanowi podstawę przyznania sądom kompetencji do odmowy zastosowania takiego przepisu rozporządzenia. Dotyczy to także sądów administracyjnych sprawujących na gruncie art. 175 ust. 1 i art. 184 Konstytucji RP wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej, co obejmuje nie tylko kontrolę stosowania, ale także kontrolę stanowienia prawa przez organy administracji (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego: z 21 czerwca 2011 r., sygn. akt I OSK 2102/10; z 11 kwietnia 2017 r., sygn. akt I OSK 1904/15 - dostępne w systemie informacji prawnej https://sip.lex.pl).
W związku z powyższym Naczelny Sąd Administracyjny nie dostrzegł potrzeby zawieszania niniejszego postępowania i na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a. w zw. z art. 193 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.