Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Wojciech Chróścielewski po rozpoznaniu w dniu 14 października 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy O. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 7 marca 2005 r., sygn. akt II Sa/Op 14/05 o odrzuceniu skargi Gminy O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia 25 października 2004 r., (...) w przedmiocie dodatku mieszkaniowego postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Jak wskazano w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia, Burmistrz O. w imieniu Gminy O., powołując się na przepis art. 52 i art. 53 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ wniósł skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O., wydaną na podstawie art. 138 par. 1 pkt 2 Kpa. Zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie art. 7 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 71 poz. 734 ze zm./ i wniósł o jej uchylenie. W uzasadnieniu skargi podał, że zaskarżoną decyzją Kolegium uchyliło decyzję organu I instancji w sprawie odmowy dodatku mieszkaniowego dla Teresy P. i orzekło o przyznaniu dodatku mieszkaniowego na okres od 1 marca 2004 r. do 31 lipca 2004 r. w wysokości 175,14 zł miesięcznie. Skarżący wskazał na interes prawny w zaskarżeniu powyższej decyzji, bowiem środki na wypłatę dodatków mieszkaniowych są środkami gminnymi i winny być wydawane racjonalnie i celowo, biorąc pod uwagę możliwości finansowe gminy O. Dodatkowo podał, iż dopuszczalna jest skarga Gminy na rozstrzygnięcie organu odwoławczego, bowiem należy odróżnić podwójną rolę burmistrza, z jednej strony jako organu, a z drugiej jako organu reprezentującego gminę na zewnątrz i na tą okoliczność przywołał dwa orzeczenia NSA.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu odrzucając skargę Gminy O. wskazał, iż zgodnie z art. 7 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych, decyzję o przyznaniu dodatku mieszkaniowego lub jego odmowie wydaje wójt, burmistrz lub prezydent miasta. Stąd przywołana wyżej ustawa określiła nie tylko formę działania, ale wskazała organ podstawowej jednostki samorządu terytorialnego do prowadzenia postępowania administracyjnego. Dlatego też, rola gminy w postępowaniu administracyjnym, w sprawie dodatku mieszkaniowego została określona i w rozumieniu art. 5 par. 2 pkt 3 Kpa skarżąca Gmina O. pełni funkcję organu administracji publicznej. Stroną w rozpoznawanej sprawie nie jest zatem skarżąca gmina, mimo że decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego dotyczy środków gminnych, gdyż ustawa o dodatkach mieszkaniowych powierza jej organowi tj. Burmistrzowi O. kompetencję do rozstrzygania w I instancji w drodze decyzji o prawach i obowiązkach podmiotu pozostającego poza systemem organów administracji publicznej /vide uchwała NSA z dnia 19 maja 2003 r., OPS 1/03 - ONSA 2003 Nr 4 poz. 115/. W przywołanej uchwale podkreślono, iż "włączenie organów samorządowych do systemu administracji publicznej prowadzących postępowanie w konkretnej sprawie znacznie ogranicza zakres uprawnień procesowych tych jednostek jako osób prawnych. Co więcej, w zakresie, w jakim organ jednostki samorządu terytorialnego wykonuje funkcję organu administracji publicznej, nie jest on /ani też żaden z pozostałych organów danej jednostki/ uprawniony do reprezentowania jej interesu prawnego, rozumianego jako interes osoby prawnej; uprawnienie do korzystania z władztwa administracyjnego przez samorząd terytorialny następuje kosztem znacznego ograniczenia jego dominium".