Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Paweł Tarno po rozpoznaniu w dniu 10 sierpnia 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 22 lutego 2005 r. sygn. akt IV SA/Po 1382/04 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi Kingi N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia 17 września 2004 r. (...) w przedmiocie zasiłku rodzinnego i dodatku do zasiłku rodzinnego postanawia uchylić zaskarżone postanowienie.
Uzasadnienie.
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odrzucił skargę Kingi N. W uzasadnieniu Sąd podniósł, iż wnosząc do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia 17 września 2004 r., wydaną w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku rodzinnego oraz dodatków do zasiłku rodzinnego, skarżąca zastosowała się do błędnego pouczenia o terminie i sposobie wniesienia skargi do tego sądu.
Z dniem 1 maja 2004 r. weszła w życie ustawa z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych /Dz.U. nr 228 poz. 2255/ regulująca między innymi zagadnienia dotyczące dodatków do zasiłków rodzinnych. Art. 34 pkt 2a ppkt 1 powołanej wyżej ustawy znowelizował, z dniem 1 maja 2004 r., brzmienie art. 477[8] ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego /Dz.U. nr 43 poz. 296 ze zm./ w ten sposób, że sprawy z zakresu świadczeń rodzinnych zostały przekazane do właściwości sądów rejonowych.
Zaskarżona decyzja oraz decyzja organu I instancji wydane zostały po wejściu w życie tej nowelizacji, stąd wobec oczywistej właściwości sądu powszechnego wniesiona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skarga podlega odrzuceniu na zasadzie art. 58 par. 1 pkt 1 i par. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./.
We wniesionej skardze kasacyjnej Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. wniosło o jego uchylenie, zarzucając mu naruszenie art. 3 par. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi poprzez odmowę jego zastosowania w sprawie, art. 58 par. 1 tej ustawy poprzez jego bezpodstawne zastosowanie w sprawie, pomimo tego, że przepisy prawa nie wyłączają drogi sądowoadministracyjnej dla spraw o zasiłki rodzinne i dodatki do nich oraz art. 477[8] par. 2 pkt 1 Kpc poprzez jego błędne zastosowanie w sprawie wynikające z bezpodstawnego uznania, że od decyzji organu właściwego przysługuje środek odwoławczy do sądu powszechnego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna jest zasadna w zakresie naruszenia przepisów art. 58 par. 1 pkt 1 w związku z art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./. Zgodnie z art. 3 powołanej ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie /par. 1/. Kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na decyzje administracyjne /par. 2 pkt 1/. Właściwość sądu administracyjnego do orzekania w sprawach skarg na decyzje administracyjne może być wyłączona przepisami szczególnymi. Takie ograniczenie właściwości sądu administracyjnego do orzekania w sprawach na decyzje administracyjne musi być ustanowione expressis verbis w przepisach szczególnych.