- naruszeniem interesu prawnego jest ustanowienie w zarządzeniu Prezydenta Miasta z dnia 31 marca 2015 r., nr 60/203/15, okresu 50 letniego dla opłat grobów murowanych podwójnych pionowych, wbrew brzmieniu art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o cmentarzach, który cezurę czasową opłat wprowadza dla grobów ziemnych (wymagających dbałości większej), w konsekwencji obciążenie kwotą 2.295,00 zł w rozliczeniu z uiszczoną kwotą ok. 1000 zł przez siostrę (do roku 2020),
- "monopolistyczną pozycji organu samorządowego przez ustalanie opłaty za korzystanie z grobu murowanego dwuosobowego pionowego - w kwocie 2.550 zł niewspółmiernie wysokiej i za okres nienaturalnie i niezasadnie wydłużony - 50 lat; w dysproporcji do opłaty grobu 1- osobowego -murowanego w kwocie 1020 zł na okres tylko 20 lat przy identycznie zajętej powierzchni grzebalnej cmentarza",
- "naruszenia prawa procesowego, to jest art. 106 § 3 prawo o post.p. s.a polegające na zaniechaniu wdrożeniu postępowania dowodowego z urzędu i zaniechaniu ustalenia czy faktycznie tak radykalna zmiana wysokości opłat grobów murowanych pionowych ma na celu wyrównanie rzekomo zachodzącej niesprawiedliwość społecznej pomiędzy kosztami utrzymania użytkowników grobów ziemnych a kosztami użytkowników grobów murowanych (jak twierdzi Prezydent w uzasadnieniu zarządzenia)".
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: wniesiona w niniejszej sprawie skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.
Art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej jako "P.p.s.a.", stanowi, że Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, bierze jednak pod rozwagę nieważność postępowania. W niniejszej sprawie nie zachodzą okoliczności skutkujące nieważnością postępowania, określone w art. 183 § 2 pkt 1 - 6 ustawy P.p.s.a., należało zatem odnieść się do zasadniczych zarzutów stanowiących istotę podstaw kasacji.
Oceniając zarzuty podniesione w skardze kasacyjnej Naczelny Sąd Administracyjny uznał je za nieusprawiedliwione.
Podstawowym zagadnieniem, które podlegało rozstrzygnięciu w niniejszej sprawie była kwestia posiadania przez B. L. interesu prawnego w zaskarżeniu zarządzenia Prezydenta Miasta Koszalin, ustalającego wysokość opłat za korzystanie z cmentarza komunalnego w Koszalinie. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie uznał, iż skarżąca interesu takiego nie posiadała, bowiem w momencie wniesienia skargi, nie przysługiwało jej już prawo do grobu na cmentarzu w Koszalinie. Skarżąca mogła się legitymować co najwyżej interesem faktycznym, wynikającym z obciążenia ją kosztami przeniesienia szczątków do grobowca należącego do jej siostry. Stanowisko to uznać należy za uzasadnione. Zauważyć trzeba, iż z okoliczności niniejszej sprawy wynika niezbicie, że B. L. nie posiada, ani nie posiadała w chwili wniesienia skargi, prawa do grobu na przedmiotowym cmentarzu. Fakt ten potwierdzony został przez samą skarżącą, która na rozprawie w dniu 13 listopada 2015 r. oświadczyła, iż "zwolniła" grób ziemny w dniu 15 kwietnia 2015 r. Także z pisma organu, z dnia 20 listopada 2015 r., wynika, że jedynie siostra skarżącej, jako właścicielka grobowca, jest osobą posiadającą uprawnienie do grobu na cmentarzu w Koszalinie. B. L. występowała w sprawie jedynie jako pełnomocnik swojej siostry, a fakt ten nie daje jej w żadnym razie interesu prawnego w zaskarżeniu wskazanego zarządzenia.