Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska po rozpoznaniu w dniu 19 kwietnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej B.L. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 25 listopada 2015 r. sygn. akt II SA/Sz 837/15 w sprawie ze skargi B.L. na zarządzenie Prezydenta Miasta Koszalin z dnia [...] marca 2015 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty za korzystanie z cmentarza komunalnego w Koszalinie postanawia: oddalić skargę kasacyjną
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie odrzucił skargę B. L. na zarządzenie Prezydenta Miasta Koszalin z dnia 31 marca 2015 r., wydane w przedmiocie ustalenia opłaty za korzystanie z cmentarza komunalnego w Koszalinie. W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że w piśmie z dnia 28 maja 2015 r. B. L. złożyła dwie skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, tj. na powyższe zarządzenie oraz na czynność prawną polegającą na żądaniu zapłaty kwoty 2.614 zł zawartej w fakturze z dnia 16 kwietnia 2015 r. tytułem opłaty cmentarnej. W skardze na zarządzenie skarżąca wskazała, że wezwała Prezydenta Miasta Koszalina do usunięcia naruszenia prawa dokonanego powołanym zarządzeniem i wymierzeniem opłaty cmentarnej wyspecyfikowanej w fakturze (29515) za przeniesienie ziemi z grobu dziecka do grobu murowanego (grób ten zwolniła w dniu 15 kwietnia 2015 r.). Sąd podkreślił też, że na rozprawie w dniu 13 listopada 2015 r. skarżąca oświadczyła, że jest właścicielką grobu z którego przeniesiono szczątki, natomiast właścicielem grobowca jest siostra w imieniu której działa.
Odrzucając skargę Sąd I instancji wskazał, że skarżąca nie legitymuje interesem prawnym, o którym mowa w art. 101 ust. 1 ustawy 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 594 ze zm.) Nie wykazała bowiem, aby jej uprawnienie w zaskarżeniu zarządzenia Prezydenta Miasta Koszalin znajdowało oparcie w powszechnie obowiązujących przepisach prawa. Sąd podkreślił, że skarżąca nie jest właścicielką grobowca, do którego przeniesiono szczątki z poprzedniego grobu, lecz jej siostra. Również organ w piśmie z dnia 20 listopada 2015 r. potwierdził, że to wyłącznie siostra skarżącej posiada na ww. cmentarzu uprawnienie do grobu, co do którego wysokości opłaty kwestionuje. Nadto w skardze strona wskazała, że grób dziecięcy "zwolniła" w dniu 15 kwietnia 2015 r. Oznacza to, że skarżącej w dacie wniesienia skargi nie przysługiwało już prawo do grobu na cmentarzu komunalnym w Koszalinie, a tym samym utraciła ona interes prawny z momentem przeniesienia ziemi z grobu dziecka do grobu murowanego. W tej sytuacji nie sposób zatem przyjąć, aby to skarżąca składając skargę była adresatem zaskarżonego aktu, ani też, aby akt ten w jakikolwiek sposób kształtował jej prawa czy obowiązki.
W skardze kasacyjnej wniesionej na powyższe postanowienie B. L., będąca adwokatem, zarzuciła Sądowi I instancji:
- "naruszenie prawa materialnego, to jest art.10 par. 1 pkt 1 ustawy o cmentarzach i chowaniu (Dz.U.2011 nr 118 poz.687) polegające na niezastosowaniu choć, interes prawny skarżącej w niniejszym sporze, wynika z faktu iż należy zgodnie z cyt. przepisem do krewnych bocznych do 4 stopnia pokrewieństwa w stosunku do siostry I.J. uprawnionej do grobu murowanego dwupoziomowego w pionie opłaconego do 2020r.",
- naruszenie prawa materialnego polegające na niezastosowaniu art. 7 ustawy o cmentarzach, z którego wynika interes prawny skarżącej, bowiem w dniu 15 kwietnia 2015 r. złożyła prochy dziecka w pustym grobie murowanym (pierwszy pochówek), za zgodą uprawnionej siostry i opłaceniu zwolnionego grobu niemowlęcego do końca roku 2015,