Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Borowiec po rozpoznaniu w dniu 8 listopada 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku L.M. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi kasacyjnej L.M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 maja 2018 r. sygn. akt II SA/Wa 1324/17 oddalającego skargę L.M. na decyzję Prezesa Agencji Mienia Wojskowego z dnia [...] lipca 2017 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu należności z tytułu nienależnie wypłaconego świadczenia mieszkaniowego postanawia wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 10 maja 2018 r. sygn. akt II SA/Wa 1324/17 oddalił skargę L.M. na decyzję Prezesa Agencji Mienia Wojskowego z dnia [...] lipca 2017 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu należności z tytułu nienależnie wypłaconego świadczenia mieszkaniowego. Decyzją tą, wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego oraz art. 21 ust. 6 pkt 3, art. 48d ust. 12 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (t.j.: Dz. U. z 2016 r., poz. 207 ze zm.), Prezes Agencji Mienia Wojskowego utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego AMW [...] z dnia [...] maja 2017 r. nr [...], orzekającą o obowiązku zwrotu przez [...] L.M. należności z tytułu nienależnie wypłaconego świadczenia mieszkaniowego, za okres od dnia [...] 2010 r. do dnia [...] 2016 r., w łącznej kwocie 67.500,00 zł.
L.M. wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę kasacyjną od powyższego wyroku, wraz z wnioskiem o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji na podstawie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, dalej w skrócie "P.p.s.a."). W uzasadnieniu wniosku wskazał, że razem z żoną prowadzą wspólne gospodarstwo domowe. Skarżący pracuje zawodowo i otrzymuje wynagrodzenie ze stosunku służbowego w wysokości 3.500 zł, zaś jego żona jest zatrudniona na podstawie umowy na zastępstwo w [...] i otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie w wysokości 1.800 zł. Według wiedzy żony skarżącego, jej umowa ulegnie rozwiązaniu najprawdopodobniej z końcem sierpnia 2018 r. Na ich utrzymaniu pozostaje jedno małoletnie dziecko. Wskazując na powyższe okoliczności, skarżący stwierdził, że wykonanie zaskarżonej w niniejszej sprawie decyzji narazi go na niebezpieczeństwo wyrządzenia mu znacznej szkody lub może spowodować trudne do odwrócenia skutki.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek zasługuje na uwzględnienie.
Po oddaleniu skargi przez wojewódzki sąd administracyjny, strona, która wniosła skargę kasacyjną może wystąpić z wnioskiem o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu administracyjnego. Uwzględnienie takiego wniosku jest możliwe, jeżeli spełnione są przesłanki określone w art. 61 § 3 P.p.s.a. Z przyjętej wykładni w/w przepisu wynika, że wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności dopuszczalne jest również na etapie postępowania kasacyjnego (por. J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Komentarz, Lexis Nexis, Warszawa 2006 r., s. 191, uchwała składu siedmiu sędziów NSA z dnia 16 kwietnia 2007 r., sygn. akt I GPS 1/07, publ. ONSAiWSA 2007/4/77).
Sąd, wydając orzeczenie w omawianym przedmiocie, powinien zbadać, czy zaistniały przesłanki wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu, tj. niebezpieczeństwo wystąpienia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Ciężar dowodu w zakresie wykazania powyższych okoliczności spoczywa na wnioskodawcy i sprowadza się do przedstawienia konkretnych zdarzeń, które mogłyby uprawdopodobnić, że jego wykonanie faktycznie spowoduje znaczną szkodę lub powstanie trudnych do odwrócenia skutków. Sąd może zatem wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w art. 61 P.p.s.a., ale tylko wówczas, jeżeli realne jest niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, przy czym ocena tych przesłanek pozostawiona jest uznaniu Sądu. Powyższe oznacza, że chodzi tu o taką szkodę (majątkową lub niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego.