Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiesław Morys po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Z. K. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 sierpnia 2015 r., II SAB/Wa 619/15 o odrzuceniu skargi Z. K. na bezczynność Prezesa Rady Ministrów w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: oddalić skargę kasacyjną. 2
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę Z. K. na bezczynność Prezesa Rady Ministrów, wskazując w jego uzasadnieniu, że skarżący pismem z dnia [...] lutego 2015 r. wniósł skargę na bezczynność Prezesa Rady Ministrów w przedmiocie rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji o odmowie przyznania renty specjalnej. W odpowiedzi na skargę organ postulował umorzenie postępowania w sprawie, wskazując, że w dniu [...] marca 2015 r. wydał decyzję o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej z dnia [...] czerwca 2005 r. oraz decyzji ją poprzedzającej z dnia [...] maja 2001 r. W piśmie z dnia [...] czerwca 2015 r. organ podał, że w aktach administracyjnych sprawy brak jest wezwania do usunięcia naruszenia prawa. Pełnomocnik skarżącego z urzędu w piśmie z dnia [...] lipca 2015 r. wyjaśnił, że za wezwanie do usunięcia naruszenia prawa należałoby uznać pismo skarżącego z dnia [...] kwietnia 2013 r. skierowane do Prezesa Rady Ministrów. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie doszedł do przekonania, iż skarżący przed wniesieniem skargi nie wyczerpał trybu postępowania określonego w art. 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267 ze zm.) - dalej: K.p.a., i nie wystąpił do organu z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa. W ocenie tego Sądu pismo skarżącego z dnia 23 kwietnia 2013 r. nie stanowi wezwania do usunięcia naruszenia prawa. To zaś powoduje, że przedmiotowa skarga jest niedopuszczalna, bo nie została poprzedzona wyczerpaniem trybu odwoławczego, i dlatego podlega odrzuceniu. Ponadto Sąd ten wskazał, że Prezes Rady Ministrów po wniesieniu przez Z. K. skargi na bezczynność, decyzją z dnia [...] marca 2015 r., nr [...], odmówił stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] czerwca 2005 r., nr [...], oraz poprzedzającej ją decyzji z dnia [...] maja 2001 r. o odmowie przyznania skarżącemu renty specjalnej. Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - dalej: P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.
W skardze kasacyjnej od powyższego postanowienia Z. K. wniósł o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie oraz zasądzenie nieopłaconych w całości ani w części kosztów pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu.
Zarzucono w niej naruszenie:
1) art. 37 K.p.a. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na błędnym uznaniu, iż skarżący nie wystąpił do organu z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa, a przez to nie wyczerpał trybu postępowania przed wniesieniem skargi na bezczynność organu, w sytuacji gdy skarżący uczynił to pismem z dnia 23 kwietnia 2013 r.;