Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Borowiec po rozpoznaniu w dniu 12 listopada 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J.L. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 28 czerwca 2019 r. sygn. akt III SAB/Łd 18/19 o odrzuceniu skargi J.L. na bezczynność Powiatowego Rzecznika Konsumentów w [...] w przedmiocie nieprzekazania odwołania postanawia oddalić skargę kasacyjną.
Pismem z dnia 21 stycznia 2019 r. J.L. zwrócił się do Powiatowego Rzecznika Konsumentów w [...] z wnioskiem o sporządzenie i złożenie wniosku o ukaranie osoby podającej się za rzekomego członka zarządu instytucji finansowej, który nękał wnioskodawcę, zmuszając go do spłaty nieistniejącego zobowiązania finansowego, tj. o czyn z art. 286 § 1 Kodeksu karnego.
Powiatowy Rzecznik Konsumentów w [...] pismem z dnia 5 lutego 2019 r. nr [...] odmówił wszczęcia postępowania na skutek w/w wniosku, wskazując, że opisany czyn może być ścigany w trybie prywatnoskargowym.
Pismem z dnia 27 lutego 2019 r. J.L. złożył odwołanie od "decyzji" z dnia 5 lutego 2019 r., zarzucając jej naruszenie art. 107 § 1 pkt 6 i 7 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j.: Dz. U. z 2018 r., poz. 2096 ze zm., dalej w skrócie "K.p.a.") oraz brak zawarcia obligatoryjnego elementu pouczenia o środkach odwoławczych.
W odpowiedzi na powyższe pismo Powiatowy Rzecznik Konsumentów w [...] wyjaśnił wnioskodawcy, że nie prowadzi on postępowań administracyjnych kończących się wydaniem decyzji i w tej sprawie nie mają zastosowania przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.
Pismem z dnia 16 maja 2019 r. J.L. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na bezczynność Powiatowego Rzecznika Konsumentów w [...] w związku z nieprzekazaniem odwołania strony od pisma z dnia 5 lutego 2019 r. nr [...].
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi postanowieniem z dnia 28 czerwca 2019 r. sygn. akt III SAB/Łd 18/19 odrzucił skargę, z uwagi na brak kognicji sądów administracyjnych w tej sprawie.
W uzasadnieniu postanowienia podał, że zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t.j.: Dz. U. z 2017 r., poz. 2188) w zw. z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., dalej w skrócie "P.p.s.a."), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. W świetle art. 3 § 2 pkt 8 i 9 P.p.s.a., kontrola ta obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4 lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadku określonym w pkt 4a oraz w sprawach skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach dotyczących innych niż określone w pkt 1-3 aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego oraz postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw. W tym zakresie przedmiotem sądowej kontroli nie jest określony akt lub czynność organu administracji, lecz ich brak, w sytuacji, gdy organ miał obowiązek podjąć działanie w danej formie i w określonym przez prawo terminie. Instytucja skargi na bezczynność organu ma na celu ochronę praw strony przez doprowadzenie do wydania w sprawie rozstrzygnięcia lub podjęcia innej czynności dotyczącej uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. Powyższe oznacza, że nie każda działalność organu podlega kontroli sądów administracyjnych. W przypadku stwierdzenia, że skarga nie mieści się we właściwości rzeczowej sądu administracyjnego, skarga jako niedopuszczalna podlega odrzuceniu, a stosowne postanowienie może zapaść na posiedzeniu niejawnym (art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 P.p.s.a.).