Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Monika Nowicka po rozpoznaniu w dniu 26 października 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej D. Z. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 1 lutego 2012 r., sygn. akt II SA/Bd 62/12 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi D. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] listopada 2011 r., Nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy postanowieniem z dnia 1 lutego 2012 r. (sygn. akt II SA/Bd 62/12) odrzucił wniesioną przez D. Z. skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] listopada 2011r. Nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego.
Powyższe postanowienie zostało wydane w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. decyzją z dnia [...] listopada 2011 r., Nr [...], orzekło w przedmiocie przyznania D. Z. świadczenia pielęgnacyjnego. Powyższe orzeczenie zostało doręczone skarżącej w dniu [...] grudnia 2011 r.
D. Z. w dniu [...] stycznia 2012 r. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy skargę na ww. decyzję.
Odrzucając skargę - na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej "P.p.s.a." - Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy uznał, że została ona wniesiona po upływie terminu przepisanego do dokonania tej czynności.
W uzasadnieniu swego postanowienia Sąd Wojewódzki stwierdził - powołując się na przepis art. 53 § 1 P.p.s.a.- że w niniejszym przypadku trzydziestodniowy termin do złożenia przez D. Z. skargi upłynął z dniem [...] grudnia 2011 r. Złożenie zatem przez stronę skargi w dniu [...] stycznia 2012 r., skutkowało koniecznością jej odrzucenia.
D. Z. w złożonej przez siebie skardze kasacyjnej, zaskarżając postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy w całości, zarzuciła mu naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art. 174 pkt 2 P.p.s.a.) tj.:
1. art. 6 P.p.s.a. w zw. z art. 141 § 4 i art. 166 P.p.s.a. poprzez odrzucenie skargi w sytuacji, gdy skarżąca nie została prawidłowo poinformowana i pouczona o czynnościach procesowych celowych z punktu widzenia prawidłowego przebiegu procesu i gwarancji procesowych strony oraz w związku z art. 3 ust. 1 i art. 7 poprzez zaniechanie podejmowania czynności zmierzających do szybkiego załatwienia sprawy;
2. art. 141 § 4 w zw. z art. 166 P.p.s.a. poprzez jego niezastosowanie, gdyż w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia pominięto istotne elementy stanu faktycznego sprawy.
Wskazując na powyższe podstawy kasacyjnej, skarżąca kasacyjnie wnosiła o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnego w Bydgoszczy do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej strona zarzuciła Sądowi I instancji niezastosowanie art. 6 P.p.s.a., co skutkowało naruszeniem art. 3 ust. 1 oraz art. 7 wspomnianej ustawy. W ocenie D. Z. Sąd odrzucając przedmiotową skargę z powodu wniesienia jej po upływie ustawowego terminu, powinien pouczyć ją o możliwości złożenia wniosku o przywrócenie terminu do dokonania tej czynności. Brak takiego pouczenia powoduje bowiem pozostawanie w obrocie prawnym wadliwych decyzji administracyjnych. Uniemożliwia tym samym pełną kontrolę sądowoadministracyjną aktów i czynności podjętych przez organy administracji publicznej, naruszając art. 3 ust. 1 oraz powodując, że sprawa skarżącej nie może zostać szybko załatwiona (art. 7 P.p.s.a.). Zdaniem skarżącej kasacyjnie, przesłanie stronie pouczenia m. in. o możliwości złożenia wniosku o przywrócenie terminu do złożenia skargi gwarantowałoby jej prawo do obrony. Ponadto podkreślano też, że art. 6 P.p.s.a. nie wskazuje Sądowi sposobu, trybu i środków, przy pomocy, których powinien udzielać stronom pouczeń. Dopuszczalnym w związku z tym pozostaje zawieranie tego rodzaju treści w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia, czego Sąd Wojewódzki nie uczynił. Doręczenie powyższego pouczenia byłoby przy tym zgodne z konstytucyjną gwarancja prawa do sądu.