Skarga kasacyjna od postanowienia WSA w Poznaniu w sprawie ze skargi S. N. na akt Komendanta Wojewódzkiego Policji w P. , nr [...] w przedmiocie wglądu do dokumentacji postępowania kwalifikacyjnego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiesław Morys po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej S. N. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 12 lipca 2016 r. sygn. akt IV SA/Po 581/16 w sprawie ze skargi S. N. na akt Komendanta Wojewódzkiego Policji w P. z dnia [...] czerwca 2015 r., nr [...] w przedmiocie wglądu do dokumentacji postępowania kwalifikacyjnego postanawia: 1. sprostować z urzędu oczywistą omyłkę pisarską zawartą w komparycji sentencji zaskarżonego postanowienia w ten sposób, że w wersie 11 od góry w miejsce oznaczenia pisma "[...]" wpisać "[...]", 2. uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu do ponownego rozpoznania. 2

Inne orzeczenia o symbolu:
6192 Funkcjonariusze Policji
Inne orzeczenia z hasłem:
Odrzucenie skargi
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Komendant Policji
Uzasadnienie strona 1/4

Postanowieniem z dnia 12 lipca 2016 r., sygn. akt IV SA/Po 581/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odrzucił skargę S. N. na sprecyzowane w sentencji pismo Komendanta Wojewódzkiego Policji w P.

W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skarga jest niedopuszczalna. Wskazując na treść art. 3 § 2 i art. 5 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) - dalej: P.p.s.a., wywiódł bowiem, iż określona przez ustawodawcę kognicja sądu administracyjnego nie znajduje zastosowania w sprawie ze skargi funkcjonariusza Policji na odmowę zapoznania się z dokumentacją postępowania kwalifikacyjnego na stanowisko w Policji (tu Zastępcy Naczelnika Wydziału Prewencji Komendy Miejskiej Policji w L.). Sąd meriti zważył, iż dla stosunków służbowych, do jakich należy stosunek łączący funkcjonariusza z Policją, cechą szczególną i charakterystyczną jest podległość służbowa, której zakres i charakter sprawia, że nie występuje w nich równorzędność podmiotów je tworzących. Przełożony funkcjonariusza zyskuje bowiem znaczną dyskrecjonalną władzę kształtowania sytuacji prawnej podwładnego. Przejawem podległości służbowej funkcjonariusza jest m.in. pozostawienie jego przełożonemu decyzji o mianowaniu na określony stopień służbowy. Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2015 r., poz. 355 ze zm.), do mianowania policjanta na wyższe stanowisko służbowe, przenoszenia, zwalniania z tych stanowisk są właściwi przełożeni: Komendant Główny Policji, komendanci wojewódzcy, powiatowi (miejscy) oraz komendanci szkół policyjnych. Decyzje w sprawach mianowania na stanowisko służbowe i zwolnienia ze stanowiska służbowego w Policji, o jakich mowa w ww. przepisie, są decyzjami uznaniowymi. Następnie Sąd I instancji wskazał, iż na podstawie art. 34 ust. 1 ustawy o Policji mianowanie lub powołanie na stanowisko służbowe jest uzależnione od posiadanego przez policjanta wykształcenia, uzyskania określonych kwalifikacji zawodowych, a także stażu służby w Policji. Wynika zeń więc, że określone w przepisach szczególnych wymagania w zakresie wykształcenia i kwalifikacji stanowią warunki dopuszczające mianowanie na określone stanowisko, ale nie są podstawą roszczenia o mianowanie na wyższy stopień, bowiem ostatecznie to przełożonemu ustawodawca pozostawił ocenę spełnienia bądź nie przez funkcjonariusza kryteriów do mianowania na kolejny stopień awansu służbowego. To zatem właściwy przełożony funkcjonariusza jest kreatorem tego typowego aktu mianowania, uprawnionym do kształtowania sytuacji prawnej podwładnego. Tego rodzaju sprawy, wynikające z relacji między przełożonymi i podwładnymi, uznawane są za należące do kategorii spraw z zakresu wewnętrznej sfery działania danej służby, w których prawo do sądu jest ograniczone, co jest konsekwencją szczególnych cech stosunków służbowych. Część z nich, w tym i m.in. roszczenie o awans, jest wyłączona spod zewnętrznej kontroli, w tym oceny legalności. Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 w związku z art. 5 pkt 2 P.p.s.a., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu orzekł jak w sentencji zaskarżonego postanowienia.

Strona 1/4
Inne orzeczenia o symbolu:
6192 Funkcjonariusze Policji
Inne orzeczenia z hasłem:
Odrzucenie skargi
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Komendant Policji