Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Izabella Kulig - Maciszewska (spr.) Sędziowie NSA Janina Antosiewicz Jerzy Krupiński Protokolant Michał Zawadzki po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2008r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. K. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 15 lutego 2007 r. sygn. akt II SA/Bk 90/07 w sprawie ze skargi M. K. na czynność Starosty B. w przedmiocie odmowy zwrotu zawyżonej opłaty za wydanie karty pojazdu postanawia: oddalić skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku postanowieniem z dnia 15 lutego 2007 r. sygn. akt II SA/Bk 90/07, odrzucił skargę M. K. na czynność Starosty B. w przedmiocie odmowy zwrotu zawyżonej opłaty za wydanie karty pojazdu.
W uzasadnieniu wskazano, że szkoda - jaką skarżący poniósł uiszczając opłatę za kartę pojazdu, której ustalenie w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu (Dz. U. Nr 137, poz. 1310) na kwotę 500 zł Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z dnia 17 stycznia 2006 r. sygn. akt U 6/04 uznał za niezgodny z Ustawą Zasadniczą i niezgodne z upoważnieniem ustawowym - wiąże się z działalnością władzy publicznej w sferze legislacyjnej. Kwestie związane zaś z odpowiedzialnością Skarbu Państwa za tzw. bezprawie legislacyjne, tj. szkody wyrządzone wydaniem aktu normatywnego, reguluje przepis art. 4171 § 1 Kodeksu cywilnego dodany przez art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. zmieniającej z dniem 1 września 2004 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 162, poz. 1692).
Do dochodzenia roszczeń odszkodowawczych w oparciu o art. 417 § 1 k.c. właściwy jest zaś - wskazał Sąd pierwszej instancji - sąd powszechny, a nie sąd administracyjny. Stąd skarga podlegała odrzuceniu na mocy art. 58 § 1 pkt ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej P.p.s.a.
M. K. złożył skargę kasacyjną od powyższego postanowienia zarzucając:
1) naruszenie przepisów prawa materialnego przez błędną jego wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, poprzez zastosowanie art. 4171 k.c., w sytuacji, gdy nie ma on zastosowania w niniejszej sprawie;
2) naruszenie przepisów postępowania:
a) w związku z art. 2 i art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, poprzez jego niewłaściwe zastosowanie dokonując wadliwej oceny, iż zaskarżony akt nie spełnia wymogów określonych w art. 3 § 2 pkt 4 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi,
b) w związku z art. 58 § 1 pkt 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, poprzez niewłaściwe zastosowanie i odrzucenie skargi przy braku przesłanek wskazanych w art. 58 § 1 pkt 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej wskazano, iż pismo odmawiające zwrotu uiszczonej opłaty za kartę pojazdu, wobec tego, iż nie jest decyzją administracyjną, nie jest również postanowieniem, to spełnia warunek w postaci bycia "innym, niż określone w pkt 1-3 aktem lub czynnością" wymienionymi w art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a.
W ocenie skarżącego powołującego się m.in. na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 15 grudnia 2004 r. sygn. akt 3/II SA/Gd 3218/02, spełnione są w niniejszej sprawie wszelkie konieczne przesłanki uznania zaskarżonego aktu za czynność materialno-techniczną określoną w art. 3 § 2 pkt 4 powołanej ustawy. Na tego rodzaju czynność przysługuje zatem skarga do sądu administracyjnego. Bowiem obywatel uiszczający opłatę administracyjną jest uprawniony do żądania zwrotu w przypadku nienależnego jej pobrania. Stwierdzenie przez organ, czy opłata administracyjna została pobrana w prawidłowej wysokości i zajęcie w tej materii stanowiska jest czynnością z zakresu administracji publicznej, dotyczącą uprawnień i obowiązków wynikających z przepisów prawa ustanawiających opłatę administracyjną i uzależniających od jej uiszczenia dokonanie określonych czynności przez organ administracji publicznej.