Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Tamara Dziełakowska po rozpoznaniu w dniu 16 czerwca 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku F. B. o dopuszczenie do udziału w postępowaniu w sprawie ze skargi kasacyjnej T. N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 lutego 2018 r. sygn. akt II SA/Wa 160/17 w sprawie ze skargi T. N. na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] listopada 2016 r. nr [...] w przedmiocie przetwarzania danych osobowych postanawia: odmówić F. B. dopuszczenia do udziału w postępowaniu sądowym. 1
Wyrokiem z 21 lutego 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (sygn. akt II SA/Wa 160/17) oddalił skargę T. N. na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z [...] listopada 2016 r., utrzymującą w mocy decyzję własną z [...] września 2016 r. o umorzeniu postępowania w przedmiocie przetwarzania danych osobowych
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożył T. N.
Wniosek o dopuszczenie do udziału w sprawie na podstawie art. 33 § 2 P.p.s.a. złożył F. B., wskazując, że "(p)odobnie jak pan T. N. jest prześladowany i upokarzany za domaganie się prawa do decyzji GIODO". Jak stwierdził wnioskodawca, jego interesem prawnym jest "uzasadnienie dlaczego decyzja z 29 stycznia 2016 roku rażąco naruszała prawo a następnie przejście do trwającej od 22 lat dyskusji o problemie <> w art. 43 ust. 2 ustawy o ochronie danych osobowych, tj. odstąpienie od jego stosowania, a co najmniej wyjaśnienie, kto ma to napisać". W przeciwnym wypadku moja sprawa - która trwa już dziewiąty rok - może się nigdy nie skończyć i jednocześnie nigdy nie zacząć".
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do art. 33 § 2 zdanie pierwsze ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 roku, poz. 2325 ze zm. - zwanej dalej P.p.s.a.) "[u]dział w charakterze uczestnika może zgłosić również osoba, która nie brała udziału w postępowaniu administracyjnym, jeżeli wynik tego postępowania dotyczy jej interesu prawnego, a także organizacja społeczna, o której mowa w art. 25 § 4, w sprawach innych osób, jeżeli sprawa dotyczy zakresu jej statutowej działalności".
Zgodnie z powyższym przepisem zasadniczą przesłanką dopuszczenia konkretnej osoby do postępowania sądowego, jest ustalenie, czy posiada ona interes prawny, na który mogłoby oddziaływać orzeczenie wydane w postępowaniu, do którego zgłasza się jako uczestnik. W orzecznictwie sądowoadministracyjnym jednolicie przyjmuje się, że kryterium interesu prawnego, na którym jest oparta legitymacja do udziału w postępowaniu oznacza, że akt, czynność lub bezczynność organu administracji musi dotyczyć interesu prawnego danej osoby, który musi być własny, indywidualny i oparty na konkretnym przepisie prawa powszechnie obowiązującego (por.: uchwała NSA z 11 kwietnia 2005 r. sygn. akt OPS 1/04; ONSAiWSA z 2005 r., nr 4, poz. 62). Mieć zatem interes prawny w sprawie znaczy to samo, co wskazać przepis prawa materialnego powszechnie obowiązującego, na którego podstawie można skutecznie żądać ochrony ze względu na zaspokojenie własnej potrzeby. Od tak pojmowanego interesu prawnego należy odróżnić interes faktyczny, to jest sytuację, w której dany podmiot swojego zainteresowania sprawą nie może poprzeć przepisami prawa materialnego. Wnosząc o dopuszczenie do udziału w sprawie, podmiot powinien wykazać zatem, że skonkretyzowany w decyzji administracyjnej nakaz skutkuje dla tego podmiotu, na podstawie obowiązującego prawa (normy prawnej), powinnością określonego zachowania lub że na podstawie tego nakazu podmiot powinien lub mógł uzyskać konkretne korzyści. Przymiotu strony nie ma natomiast osoba, która swój udział w postępowaniu opiera na potrzebie ochrony lub zaspokojenia interesu publicznego.