Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Bożena Popowska po rozpoznaniu w dniu 4 października 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. B. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 6 czerwca 2013 r., sygn. akt II SA/Bd 349/13 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi A. S. na czynność Starosty Bydgoskiego w przedmiocie wpisu do ewidencji gruntów i budynków postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Bydgoszczy
Pismem z dnia 10 lutego 2012 r. A. S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy skargę na czynność Starosty Bydgoskiego w przedmiocie wpisu do ewidencji gruntów i budynków.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy postanowieniem z dnia 9 lipca 2012 r. odrzucił skargę A. S. uznając, że skarżący uchybił terminowi do wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa.
Skargi kasacyjne od powyższego postanowienia wniósł skarżący A. S. oraz uczestniczka postępowania M. B. Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 13 lutego 2013 r., sygn. akt I OSK 132/13 uchylił zaskarżone postanowienie i przekazał sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Bydgoszczy do ponownego rozpoznania wywodząc, że Sąd pierwszej instancji winien dokonać ustaleń, czy A. S. posiada interes prawny do wniesienia skargi. NSA podkreślił, że skarżący swój interes prawny wywodzi z umowy dzierżawy zawartej w dniu 7 grudnia 2011 r. wobec tego Sąd pierwszej instancji powinien dokonać ustaleń, czy skarżący jako dzierżawca posiada interes prawny do żądania przeprowadzenia sądowej kontroli czynności wpisu danych w ewidencji gruntów.
Postanowieniem z dnia 6 czerwca 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy ponownie odrzucił skargę wniesioną przez A. S. Jak wskazał Sąd, z art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej p.p.s.a.), wynika jednoznacznie, że legitymacja do wniesienia skargi do sądu administracyjnego została oparta na kryterium interesu prawnego podmiotu wnoszącego skargę. Podkreślenia zatem wymaga, że skarżącym, o którym mowa w art. 50 § 1 p.p.s.a., jest podmiot, który ma interes prawny w złożeniu skargi, rozumiany jako istnienie związku między sferą jego indywidualnych praw lub obowiązków, a kończącym dane postępowanie administracyjne aktem (czynnością) lub bezczynnością organu.
Przenosząc powyższe na grunt badanej sprawy Sąd uznał, że skarga jest niedopuszczalna ze względu na brak legitymacji do wniesienia skargi przez A. S. na czynność Starosty Bydgoskiego w przedmiocie wpisu do ewidencji gruntów i budynków, co zresztą słusznie podkreślił Starosta w odpowiedzi na skargę. Zdaniem Sądu, interesu prawnego, dającego prawo do udziału w postępowaniu sądowoadministracyjnym w charakterze skarżącego w przedmiotowym postępowaniu nie może strona wnosząca skargę wyprowadzać z faktu zawarcia umowy dzierżawy. Posiadanie zależne nieruchomości (dzierżawa) przez A. S., nie dają podstawy do przyjęcia, że wynik przedmiotowego postępowania dotyczy jego interesu prawnego. A. S. będący dzierżawcą (posiadaczem zależnym) gruntu należącego do M. B. może mieć jedynie interes faktyczny w niniejszej sprawie. Posiadanie jedynie interesu faktycznego nie jest wystarczające dla uznania jakoby A. S. przysługiwała legitymacja do wniesienia skargi na czynność Starosty Bydgoskiego w przedmiocie wpisu do ewidencji gruntów i budynków. Tym samym, w ocenie Sądu, skarżący nie wykazał związku między czynnością organu w powyższym zakresie, a chronionym przez przepisy prawa materialnego własnym, indywidualnym interesem prawnym. W związku z powyższym skarga jest niedopuszczalna.