Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Przemysław Szustakiewicz po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej W.T. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 27 marca 2018 r., sygn. akt II SAB/Sz 149/17 o odrzuceniu skargi W.T. na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...] w przedmiocie złożenia propozycji służby postanawia: oddalić skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie postanowieniem z dnia 27 marca 2018 r., sygn. akt II SAB/Sz 149/17 odrzucił skargę W.T. na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...] w przedmiocie złożenia propozycji służby.
W uzasadnieniu Sąd podniósł, że bezczynność organu może stać się przedmiotem skargi tylko w takim zakresie, w jakim dotyczy niewykonania zadań w przypadkach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 718, dalej jako "P.p.s.a.") lub w przepisach szczególnych, do których odnosi się art. 3 § 2 pkt 9 i art. 3 § 3 P.p.s.a. Zatem aby można było mówić o bezczynności musi istnieć przepis prawny, który w określonej sytuacji prawnej nakłada na organ obowiązek określonego działania w przewidzianej do tego formie i terminie.
W ocenie Sądu, organ dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 165 ust. 7 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm., dalej jako "p.w.KAS"), składając skarżącej pisemną propozycję określającą warunki zatrudnienia w ramach korpusu służby cywilnej, korzystając z przyznanej mu przez ustawodawcę swobody w zakresie wyboru formy dalszego zatrudnienia bądź służby. Dalej Sąd wskazał, że przedstawiona skarżącej propozycja nie stanowi aktu lub czynności, o jakich mowa w art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a. Nie dotyczy ona bowiem bezpośrednio praw i obowiązków admisnitracyjnoprawnych wynikających z przepisów prawa. Nie można też w niej dostrzec cech decyzji, od której przysługiwałoby uprawnienie do złożenia środka zaskarżenia w trybie administracyjnym. Propozycja nie rozstrzyga żadnej sprawy, ani nie kończy w inny sposób postępowania administracyjnego w danej sprawie. Konsekwencją przyjęcia propozycji jest jedynie określenie nowych warunków zatrudnienia. Natomiast odmowa przyjęcia propozycji prowadzi do wygaśnięcia stosunku służbowego funkcjonariusza. Propozycja nowych warunków zatrudnienia stanowi zatem jedynie ofertę do pozostawienia funkcjonariusza w stosunku zatrudnienia, nie kształtuje ostatecznie sytuacji prawnej funkcjonariusza, która ulega zmianie dopiero z chwilą zajęcia przez funkcjonariusza stanowiska w przedmiocie przedłożonej propozycji. Sąd podkreślił, że organ nie był zobowiązany do złożenia skarżącej pisemnej propozycji służby, ponieważ ustawodawca pozostawił mu wybór w zakresie pozostawienia funkcjonariusza w służbie bądź złożenia propozycji zatrudnienia. Tym samym skarga na bezczynność polegająca na braku złożenia pisemnej propozycji pełnienia służby nie przysługuje.
Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia wniosła W.T., zaskarżając postanowienie w całości. Na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 P.p.s.a. zaskarżonemu postanowieniu zarzucił naruszenie następujących przepisów prawa, które miały istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:
1. art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a. w zw. z art. 165 ust. 3 i 7 p.w.KAS, poprzez błędną wykładnię i zastosowanie oraz uznanie, że organ po myśli art. 165 ust. 7 p.w.KAS nie miał obowiązku podjęcia działania w danej formie i w określonym trybie, a zatem brak jest w niniejszej sprawie przedmiotu postępowania administracyjnego, a tym samym brak jest rozstrzygnięcia, którego wydania domaga się skarżąca, podczas gdy zgodnie z art. 165 ust. 7 p.w.KAS wynika obowiązek przedstawienia propozycji pracy/służby, co w konsekwencji doprowadziło do odrzucenia skargi zasadnej i zasługującej na uwzględnienie;