Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 kwietnia 2017 r., sygn. akt II SA/Wa 368/17 o odrzuceniu skargi Gminy M. na decyzję M. Kuratora Oświaty z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie wykreślenia wpisu Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w L. z ewidencji szkół i placówek niepublicznych prowadzonych przez Gminę M. postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z 28 kwietnia 2017 r., II SA/Wa 368/17, odrzucił skargę Gminy M. Gminy M. na decyzję M. Kuratora Oświaty z [...] grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie wykreślenia wpisu Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w L. z ewidencji szkół i placówek niepublicznych prowadzonych przez Gminę M. W uzasadnieniu Sąd I instancji podniósł, że zgodnie z art. 50 § 1 i § 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm., dalej jako: "p.p.s.a."), uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich, Rzecznik Praw Dziecka oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym, jak również podmiot, któremu ustawy przyznają prawo do wniesienia skargi. Jak stanowi natomiast art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a., sąd odrzuca skargę, jeżeli z innych przyczyn wniesienie skargi jest niedopuszczalne. Sąd odrzuca skargę postanowieniem. Odrzucenie skargi może nastąpić na posiedzeniu niejawnym (art. 58 § 3 p.p.s.a.).
Legitymacja do złożenia skargi została oparta na kryterium interesu prawnego, co oznacza, że ze skargą może wystąpić, co do zasady, podmiot, który wykaże związek między chronionym przez przepisy prawa materialnego interesem prawnym, a aktem lub czynnością organu administracji publicznej. W orzecznictwie nie budzi wątpliwości, że zgodnie z art. 50 § 1 i § 2 p.p.s.a. podmiotem uprawnionym do wniesienia skargi nie może być organ, który orzekał w sprawie jako organ pierwszej instancji (postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 12 lipca 2002 r., III SA 393/01; postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 19 października 2000 r., II SA/Gd 2159/00). Nie ma on bowiem interesu prawnego w rozumieniu ww. przepisu. Dopuszczenie możliwości wniesienia skargi przez organ administracji publicznej, który wydał rozstrzygnięcie w sprawie, nadawałoby temu organowi dwojakie uprawnienia. Z jednej strony uprawnienia władcze w zakresie rozstrzygnięcia, z drugiej - uprawnienie strony, która kwestionuje poprzez skargę takie rozstrzygnięcie. Uprawnień takich nie przewidują przepisy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
W postanowieniu z 20 kwietnia 2012 r., II FSK 527/12, Naczelny Sąd Administracyjny - zwany dalej NSA, stwierdził, że: "Powierzenie organowi jednostki samorządu terytorialnego właściwości do orzekania w sprawie indywidualnej w formie decyzji administracyjnej wyłącza możliwość dochodzenia przez tę jednostkę jej interesu prawnego w trybie postępowania sądowoadministracyjnego (por.: uchwały NSA z 9 października 2000 r., OPK 14/00, publ. ONSA 2001, nr 1, poz. 17, oraz z 19 maja 2003 r., OPS 1/03, publ. ONSA 2003, nr 4, poz. 115). W rezultacie skarga wniesiona przez organ, który wydał decyzję w pierwszej instancji, niemający z zasady legitymacji skargowej, podlega odrzuceniu (por.: wyrok NSA z 16 lutego 2005 r., OSK 1017/04 niepubl.; uchwała składu Siedmiu Sędziów NSA z 11 kwietnia 2005 r., OPS 1/04 publ. ONSA/WSA 2005, nr 4(7), poz. 62).