Wniosek o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem NSA w sprawie ze skarg kasacyjnych M. S. i Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego od wyroku WSA w Warszawie , sygn. akt II SA/Wa 712/10 w sprawie ze skargi na decyzję Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego , nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy w roku zwolnienia ze służby oraz zaległe urlopy wypoczynkowe
Sentencja

Dnia 23 kwietnia 2015 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Paweł Miładowski, , , po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku M. S. o uzupełnienie uzasadnienia wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 lutego 2015 r., sygn. akt I OSK 1903/14 w sprawie skargi M. S. o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 kwietnia 2011 r., sygn. akt I OSK 2115/10 wydanym w sprawie ze skarg kasacyjnych M. S. i Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 września 2010 r., sygn. akt II SA/Wa 712/10 w sprawie ze skargi M. S. na decyzję Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia [...] września 2009 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy w roku zwolnienia ze służby oraz zaległe urlopy wypoczynkowe postanawia odrzucić wniosek.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 25 lutego 2015 r., sygn. akt I OSK 1903/14, Naczelny Sąd Administracyjny, uwzględniając skargę M. S. o wznowienie postępowania, uchylił wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 kwietnia 2011 r., sygn. akt I OSK 2115/10; oddalił skargę kasacyjną Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego; umarzył postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym ze skargi kasacyjnej M. S.; oraz zasądził koszty postępowania na rzecz M. S..

W piśmie z dnia 2 kwietnia 2015 r. M. S. zawarł wniosek o uzupełnienie uzasadnienia ww. wyroku z dnia 25 lutego 2015 r. przez odniesienie się do naruszenia przez Szefa ABW także prawa unijnego.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 157 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", strona może w ciągu czternastu dni od doręczenia wyroku z urzędu - a gdy wyroku nie doręcza się stronie od dnia ogłoszenia - zgłosić wniosek o uzupełnienie wyroku, jeżeli sąd nie orzekł o całości skargi albo nie zamieścił w wyroku dodatkowego orzeczenia, które według przepisów ustawy powinien był zamieścić z urzędu.

Brzmienie cytowanego przepisu jednoznacznie wskazuje na to, że uzupełnić można tylko sentencję wyroku, a nie jego uzasadnienie. W innym wypadku takie działanie zmierzałoby nie do uzupełnienia, lecz do zmiany uzasadnienia poprzez zamieszczenie w nim wskazanych przez stronę żądań. Oznacza to, że nie można żądać uzupełnienia uzasadnienia orzeczenia poprzez zamieszczenie w nim określonych - żądanych przez stronę postępowania - kwestii (por. postanowienie NSA z 2 października 2014 r., I OZ 634/14; wyrok NSA z 24 października 2013 r., II GZ 476/13; postanowienie NSA z 30 sierpnia 2012 r., sygn. akt II GSK 465/11). Natomiast sędzia sprawozdawca nie może uzupełnić uzasadnienia wyroku po jego podpisaniu i po wysłaniu odpisów wyroku stronom.

W doktrynie oraz orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się, że w oparciu o art. 157 § 1 p.p.s.a. uzupełnić można jedynie wyrok, a nie jego uzasadnienie. Wniosek złożony na podstawie art. 157 § 1 p.p.s.a. może dotyczyć wyłącznie samego rozstrzygnięcia, a więc sentencji wyroku, a nie jego uzasadnienia (por. B. Dauter (w:) B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz. Warszawa 2009 r., s. 421 oraz powołane tam orzecznictwo, jak również postanowienia NSA: z 27 maja 2011 r., II FSK 2067/09; z 6 marca 2008 r., I OSK 1664/06; z 12 stycznia 2010 r., sygn. akt II OSK 80/07; z 22 października 2008 r., II OSK 27/08; z 20 lipca 2005 r., II OZ 608/05; z 28 października 2010 r., II FSK 735/09).

W świetle powyższych rozważań przedmiotowy wniosek jako niedopuszczalny podlega odrzuceniu.

Mając na względzie powyższe, na podstawie art. 64 § 3 w związku z art. 58 § 1 pkt 6 oraz art. 157 § 1 p.p.s.a., Sąd orzekł jak w postanowieniu.

Strona 1/1