Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Jaśkowska (spr.) po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. S. Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe ,,P." na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 14 czerwca 2006 r., sygn. akt II SAB/Go 25/05 odrzucające skargę J. S. Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe ,,P." na bezczynność Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad-Oddział w [...] w przedmiocie zmiany organizacji ruchu polegającej na zlikwidowaniu skrętów w lewo postanawia 1. oddalić skargę kasacyjną 2. odmówić przyznania kosztów postępowania kasacyjnego
Postanowieniem z dnia 14 czerwca 2006r sygn. akt II SAB/Go 25/05 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim odrzucił skargę J. S. Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe "P." na bezczynność Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad - Oddział w Zielonej Górze w przedmiocie zmiany organizacji ruchu polegającej na zlikwidowaniu skrętów w lewo. W uzasadnieniu wskazał, że przedmiotem rozważenia było ustalenie, czy sprawa będąca przedmiotem skargi podlega kognicji sądu administracyjnego. Pomiędzy stronami w niniejszej sprawie powstał spór co do tego, czy zmiany w zakresie organizacji ruchu są załatwiane przez organ administracji w drodze decyzji czy też brak jest podstaw materialnego rozstrzygnięcia. Wojewódzki Sąd Administracyjny podkreślił, że w orzecznictwie ugruntowane jest stanowisko, iż wydanie decyzji administracyjnej uzależnione jest od istnienia przepisu prawa materialnego przewidującego załatwienie sprawy w tej formie. Zasadniczo przyjmuje się przy tym, że nie wolno domniemywać normy kompetencyjnej upoważniającej organ administracji do zastosowania tej prawnej formy działania. Podkreśla się również, że przedmiotem procesu administracyjnego jest konkretna sprawa indywidualnego podmiotu w której na podstawie przepisów prawnych powszechnie obowiązujących organy administracji publicznej są władne podjąć decyzję administracyjną, orzekając w niej o uprawnieniach i obowiązkach indywidualnego podmiotu. Oceniając charakter rozpatrywanej sprawy sąd wskazał, że zgodnie z art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r Prawo o ruchu drogowym / t. jedn. DzU 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm./ Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad zarządza ruchem na drogach krajowych. Na podstawie art. 10 ust. 12 tej ustawy zostało wydane rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 23 września 2003r w sprawie szczegółowych warunków zarządzania ruchem oraz wykonywania nadzoru nad tym zarządzaniem / DzU Nr 177 poz. 1729/. Działania w zakresie zarządzania ruchem realizowane są przez podejmowanie czynności organizacyjno-technicznych, w szczególności przez sporządzanie projektów organizacji ruchu / § 2 ust.1 pkt 1a/. Stosownie zaś do §3 ust.1 pkt 3 tego rozporządzenia organ zarządzający ruchem zatwierdza organizację ruchu na podstawie złożonych projektów. Przepisy nie określają przy tym formy prawnej tego zarządzenia. Z orzecznictwa wynika natomiast, że ustalenie przez organ zarządzający ruchem ograniczeń w korzystaniu z drogi / ulicy/ nie jest dokonywane w drodze decyzji administracyjnej. Zatwierdzenie projektu organizacji ruchu wywołuje takie same skutki jak norma prawna, dotyczy nieokreślonego kręgu adresatów. Prezentowany pogląd został wyrażony m. inn. w wyroku NSA z dnia 8 lutego 1996r SA/Ka 2786 /OSS 1996r nr 3 poz. 73/, według którego zmiana organizacji ruchu nie może się odbywać w trybie wydania decyzji administracyjnej, stanowi bowiem ustanowienie powszechnie obowiązującej normy określonego zachowania się dla wszystkich użytkowników drogi. Brak jest zatem podstaw prawnych do wydania decyzji administracyjnej do jednego z użytkowników drogi czyli skarżącego. Podstawy materialnoprawnej wydania decyzji w przedmiocie zmiany organizacji ruchu nie może w szczególności stanowić § 113 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999r w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie / DzU Nr 43, poz. 430/. Przepis ten dotyczy bowiem jedynie kwestii technicznej odnośnie połączenia obiektu lub urządzenia obsługi uczestników ruchu z drogą. W konsekwencji należy uznać, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do wydania przez organ decyzji administracyjnej w przedmiocie zmiany organizacji ruchu na drodze krajowej polegającej na zlikwidowaniu skrętów w lewo między innymi do stacji paliw J. S. Sąd podkreślił również, że skarżący nie wykazał własnego interesu prawnego warunkującego wszczęcie postępowania administracyjnego w celu załatwienia sprawy poprzez wydanie decyzji. Interes prawny nie jest zaś tożsamy z interesem faktycznym. Nie można także uznać, że organ miał obowiązek wydać przewidziane w art. 3§2 pkt 1-4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi / DzU Nr 153, poz. 1270 ze zm./, powoływanej dalej jako ppsa, postanowienie albo akt albo dokonać czynności dotyczących uprawnień i obowiązków wynikających z przepisów prawa.