Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska po rozpoznaniu w dniu 20 października 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A.S., L.M. i A.B. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 11 maja 2010 r. sygn. akt II SAB/Bd 25/10 o odrzuceniu skargi A.S., L.M. i A.B. na bezczynność Burmistrza Miasta Ciechocinka w przedmiocie dochodzenia zapłaty kary umownej postanawia: oddalić skargę kasacyjną
Postanowieniem z dnia 11.05.2010 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy odrzucił skargę A.S., L.M. i A.B. na bezczynność Burmistrza Miasta Ciechocinka w przedmiocie "wykonania czynności polegającej na niezwłocznym dochodzeniu zapłaty na rzecz Gminy Ciechocinek kwoty 500.000zł. wynikającej z kary umownej, do której to zapłaty zobowiązany jest nabywca nieruchomości położonych na terenie miasta Ciechocinek, działka nr [...]". W uzasadnieniu Sąd stwierdził, iż skarga w niniejszej sprawie wniesiona została na podstawie art. 101 ust.1 i art. 101a ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001r., Nr 142, poz. 1591 ze zm.), które stanowią, że skargę na uchwałę lub zarządzenie podjęte przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa - wnieść każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone daną uchwałą lub zarządzeniem. Skargę wnieść można także w sytuacji, gdy organ gminy nie wykonuje czynności nakazanych prawem albo przez podejmowane czynności prawne lub faktyczne narusza prawa osób trzecich. Zdaniem Sądu z powołanych przepisów wynika w sposób jednoznaczny, że skarga na bezczynność organu gminy może dotyczyć jego działalności w takim zakresie, w jakim obowiązujące przepisy prawa nakładają na ten organ obowiązek podjęcia stosownych uchwał bądź zarządzeń. Możliwość uwzględnienia skargi złożonej w niniejszej sprawie wymagałoby zatem wskazania unormowania, z którego wynika obowiązek wydania zarządzenia przez Burmistrza Miasta Ciechocinka i równoczesnego wykazania związku przyczynowego między bezczynnością tego organu gminy w wykonywaniu tych czynności, a naruszeniem interesu prawnego czy uprawnienia skarżących. Sąd stwierdził, że wskazanie takiego przepisu nie nastąpiło, a żadna z norm, na które powołano się w skardze, nie daje podstaw, aby wywieść dla organu obowiązku wydania stosownego zarządzenia dotyczącego dochodzenia zapłaty kary umownej. Tym samym, w ocenie Sądu, niniejsza sprawa nie należy do właściwości sądów administracyjnych, co skutkowało odrzuceniem skargi na podstawie art. art. 58 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej jako "P.p.s.a.".
Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia wnieśli A.S., L.M. i A.B., prawidłowo reprezentowani, zarzucając Sądowi naruszenie prawa materialnego, to jest § 122 ust. 1 i 2 Statutu Gminy Miejskiej Ciechocinek, przez przyjęcie, że brak jest przepisu nakazującego Burmistrzowi podjęcie żądanej przez skarżących czynności.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej jej autor podkreślił, iż Sąd I instancji niewłaściwie obarczył skarżących obowiązkiem wykazania norm prawnych, z których wynikałby obowiązek Burmistrza do podjęcia żądanych czynności. W ocenie wnoszącego skargę kasacyjną taki obowiązek stanowi naruszenie art. 106 § 3 P.p.s.a., bowiem prowadziłoby do przyjęcia, że skarżący zobowiązani byli do przeprowadzenia postępowania dowodowego w tym zakresie.