Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Wojciech Mazur po rozpoznaniu w dniu 17 lipca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej S.K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 14 kwietnia 2014 r., sygn. akt II SAB/Go 31/14 w sprawie ze skargi S.K. na bezczynność Lubuskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Gorzowie Wielkopolskim w przedmiocie nierozpoznania pism skarżącej postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 14 kwietnia 2014 r., sygn. akt II SAB/Go 31/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim odrzucił skargę S.K. na bezczynność Lubuskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Gorzowie Wielkopolskim ( dalej jako "LWINGiK") w przedmiocie nierozpoznania pism skarżącej.
Sąd I instancji wskazał, iż S.K. wniosła skargę na niezgodne z prawem działanie Lubuskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Gorzowie Wlkp. w sprawie dotyczącej rozgraniczenia gruntów. Do skargi załączyła szereg dokumentów obrazujących zaistniałe jej zdaniem naruszenia prawa w sprawie rozgraniczenia jej działki nr A z sąsiednimi, położonymi w Lutolu Suchym, zakończonej decyzją Burmistrza Trzciela z dnia [...] września 2004r. nr [...]. Ustanowiony na zasadzie prawa pomocy pełnomocnik skarżącej pismami z 14 lutego 2014 r. oraz 10 marca 2014 r. sprecyzował skargę wskazując, iż została ona wniesiona na bezczynność Lubuskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Gorzowie Wlkp. w zakresie nierozpoznania pism skarżącej, a konkretnie na niezałatwienie przez ten organ skargi S.K. z dnia 8 września 2013 r. wniesionej w trybie art. 235 Ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r., nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej jako "k.p.a."). Organ ten wielokrotnie odpowiadał stronie jedynie zwykłym pismem, pomijając treść zawartych w nim żądań oraz naruszając procedurę rozpatrywania pism w trybie skargowym, uregulowanym w rozdziale VIII k.p.a. Pismo strony z dnia 8 września 2013 r. zawierało bowiem żądanie wznowienia postępowania administracyjnego zakończonego decyzją Burmistrza Trzciela z dnia [...] września 2004 r. i w myśl art. 235 k.p.a. powinno zostać przekazane do rozpatrzenia organowi właściwemu, tj. temu który wydał w sprawie decyzję w ostatniej instancji (art. 150 § 1 k.p.a.). Tymczasem LWINGiK odpowiadał skarżącej, że jest niewłaściwy w sprawie i powinna ona sama zwrócić się ze swym żądaniem do organu właściwego. Pełnomocnik skarżącej wniósł (w piśmie z dnia 28 stycznia 2014 r.) o zobowiązanie organu do przekazania sprawy Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu jako organowi właściwemu w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Burmistrza Trzciela z [...] września 2004 r. w terminie 14 dni od dnia doręczenia organowi wydanego w sprawie prawomocnego wyroku, a nadto o zasądzenie na jego rzecz kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
W odpowiedzi na skargę Lubuski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Gorzowie Wlkp. wniósł o oddalenie skargi jako niezasadnej.
Sąd I instancji odrzucając skargę zaskarżonym postanowieniem z dnia 14 kwietnia 2014 r. wyjaśnił, iż badanie merytorycznej zasadności skargi każdorazowo poprzedza analiza jej dopuszczalności. Zgodnie z art. 3 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej jako "p.p.s.a.") sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej, która obejmuje orzekanie w sprawach skarg m.in. na: 1) decyzje administracyjne; 2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty; 3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie; 4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa; 4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach, 5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej; 6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej; 7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego; 8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a. Sąd I instancji wskazał, iż skarga na bezczynność Lubuskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego oznacza zgłoszony pod adresem tego podmiotu zarzut, że jako organ właściwy i kompetentny do załatwienia sprawy w formie rozstrzygnięcia przewidzianego art. 3 § 2 pkt 1-4a p.p.s.a., nie załatwił sprawy w terminie określonym przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego. Sąd I instancji przytaczając treść art. 231 k.p.a. podkreślił, że przepis ten został umiejscowiony w dziale VIII Kodeksu postępowania administracyjnego, dotyczącym skarg i wniosków. W orzecznictwie sądowym ukształtował się pogląd, iż wszelkie przekazania zgodnie z właściwością w toku postępowania skargowego odbywają się w trybie art. 231 k.p.a. i nie wymagają formy postanowienia, następują bowiem w formie zwykłego pisma. Przepis ten nie przewiduje możliwości wydania przez organ jakiegokolwiek aktu lub czynności, o której mowa w art. 3 § 2 p.p.s.a. Również żaden inny przepis działu VIII Kodeksu postępowania administracyjnego nie przewiduje takiej możliwości. Oznacza to, że w sprawach dotyczących trybu skargowego, w tym także w sprawie przekazania skargi według właściwości, nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego. Działania lub czynności podejmowane w trybie postępowania w sprawie skarg i wniosków normowane przepisami znajdującymi się w dziale VIII k.p.a. nie są bowiem aktami lub czynnościami o których mowa w art. 3 § 2 p.p.s.a. Sąd I instancji przeanalizował dopuszczalność skargi na bezczynność organu w przedmiocie nieprzekazania wniosku na podstawie art. 65 § 1 k.p.a. Sąd I instancji wskazał, iż dnia 11 kwietnia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 3 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego oraz ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Na mocy tej ustawy zmieniona została treść art. 65 § 1 k.p.a. Przepis ten w obecnie obowiązującym brzmieniu stanowi, że jeżeli organ administracji publicznej, do którego podanie wniesiono, jest niewłaściwy w sprawie, niezwłocznie przekazuje je do organu właściwego, zawiadamiając jednocześnie o tym wnoszącego podanie. Zawiadomienie o przekazaniu powinno zawierać uzasadnienie. Sąd I instancji wyjaśnił, iż z obecnie obowiązującego brzmienia art. 65 § 1 k.p.a. wynika, że przekazanie podania do organu właściwego następuje w formie zwykłego pisma. Przekazanie podania do organu właściwego w oparciu o art. 65 § 1 k.p.a. nie podlega zatem obecnie kontroli sądu administracyjnego. Przekazanie to nie jest dokonywane w formie postanowienia, na które służy zażalenie. Nie stanowi również czynności, o jakiej w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a., nie rozstrzyga bowiem o uprawnieniach lub obowiązkach strony postępowania administracyjnego wynikających z przepisów prawa. W ocenie Sądu z uwagi na to, że pismo S.K. z dnia 8 września 2013 r. dotyczy wszczęcia postępowania w jednym z nadzwyczajnych trybów administracyjnych, dodać należy, iż powyższe uwagi o niedopuszczalności skargi do sądu administracyjnego dotyczą również ewentualnej bezczynności organu w przedmiocie nieprzekazania takiego wniosku organowi właściwemu. Po pierwsze w sprawach dotyczących trybu skargowego nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego, po drugie natomiast, przepis art. 235 k.p.a. również nie przewiduje formy przekazania pisma (wniosku) w drodze postanowienia czy innej czynności z art. 3 § 2 p.p.s.a., co pozwoliłoby poddać bezczynność organu w tym zakresie kontroli sądu administracyjnego. W świetle powyższych okoliczności Sąd I instancji uznał, iż nie jest właściwy do rozpoznania wniesionej w niniejszej sprawie skargi, przez co nie mogła ona zostać rozpoznana pod względem merytorycznym i na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a. została odrzucona. Nadto Sąd I instancji zwrócił uwagę pełnomocnikowi skarżącej - wnoszącemu w pismach procesowych o nakazanie Lubuskiemu Wojewódzkiemu Inspektorowi Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego, aby przekazał żądanie weryfikacji w nadzwyczajnym trybie administracyjnym postępowania zakończonego decyzją Burmistrza Trzciela z dnia [...] września 2004 r. nr [...] - że z treści decyzji tej wynika (k. 13 akt sądowych), iż zgodnie z art. 34 ust. 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne sprawa została przekazana do rozpatrzenia sądowi powszechnemu. Jeżeli zatem skarżąca kwestionuje przebieg granic pomiędzy wskazanymi na wstępie działkami, rozważenia wymagałoby, czy w okolicznościach niniejszej sprawy ich weryfikacja nie powinna nastąpić w drodze postępowania przed sądem powszechnym.