Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek po rozpoznaniu w dniu 3 czerwca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku E.G. o zawieszenie postępowania sądowego w sprawie ze skargi kasacyjnej E.G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 5 grudnia 2014 r., sygn. akt IV SAB/Gl 143/14 w sprawie ze skargi E.G. na bezczynność Prokuratora Apelacyjnego w Katowicach w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej postanawia: oddalić wniosek.
Wyrokiem z dnia 5 grudnia 2014 r., sygn. akt IV SAB/Gl 143/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę E.G. na bezczynność Prokuratora Apelacyjnego w Katowicach w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej.
W skardze kasacyjnej od powyższego wyroku E.G. zawarł wniosek o zawieszenie postępowania na podstawie art. 124 § 1 pkt 5 P.p.s.a.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
W pierwszej kolejności wskazać należy, że w myśl z art. 193 Konstytucji RP każdy sąd może przedstawić Trybunałowi Konstytucyjnemu pytanie prawne co do zgodności aktu normatywnego z Konstytucją, ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi lub ustawą, jeżeli od odpowiedzi na pytanie prawne zależy rozstrzygnięcie sprawy toczącej się przed sądem.
Przedstawienie pytania prawnego na podstawie ww. przepisu następuje w formie postanowienia (art. 160 P.p.s.a.) - od którego nie przysługuje żaden środek odwoławczy.
Oznacza to, że przedstawienie pytania jest suwerenną, niepodlegającą kontroli decyzją sądu orzekającego w sprawie i - stosownie do treści art. 124 § 1 pkt 5 P.p.s.a.- obliguje sąd do zawieszenia postępowania z urzędu w tej konkretnej sprawie. Wystąpienie z pytaniem prawnym na podstawie art. 193 Konstytucji RP jest uprawnieniem sądu, uzależnionym od powzięcia uzasadnionych wątpliwości przez sąd orzekający w sprawie, a nie przez inny sąd na tle innej sprawy czy przez skarżącego.
Odnosząc się do wniosku o skierowanie pytania do Trybunału Konstytucyjnego, Naczelny Sąd Administracyjny w składzie rozpoznającym przedmiotową sprawę nie dostrzegł takiej konieczności. Zauważyć przy tym należy, że skarżący nie może skutecznie żądać zwrócenia się przez sąd z pytaniem o zbadanie konstytucyjności określonych przepisów. Przedstawienie Trybunałowi Konstytucyjnemu pytania prawnego może mieć miejsce jedynie wówczas, gdy to sąd a nie skarżący poweźmie wątpliwości w tym zakresie.
Należy zwrócić uwagę, że w skardze kasacyjnej poza samym żądaniem zawieszenia postępowania, skarżący nie wskazuje co miałoby być przesłanką do przyjęcia przez Sąd takiego sposobu prowadzenia postępowania.
Ponieważ Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznając wniosek o zawieszenie postępowania nie powziął zasadniczych wątpliwości, co skutkowało by skierowaniem pytania prawnego do Trybunału Konstytucyjnego - brak było podstaw do uwzględnienia wniosku.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 123 P.p.s.a., art. 124 § 1 P.p.s.a., art. 125 § 1 P.p.s.a., art. 126 P.p.s.a. w związku art. 151 P.p.s.a. i art. 193 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji.