Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska po rozpoznaniu w dniu 19 sierpnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy S. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 22 maja 2009 r., sygn. akt II SA/Op 137/09 odrzucającego skargę Gminy S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia (...) stycznia 2009 r., nr (...) w przedmiocie opłaty adiacenckiej postanawia: oddalić skargę kasacyjną
Postanowieniem z dnia 22 maja 2009 r., sygn. akt II SA/Op 137/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu odrzucił skargę Gminy S.na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 27 stycznia 2009 r., nr (...)w przedmiocie opłaty adiacenckiej.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał, iż Gmina S. reprezentowania przez Burmistrza Miasta i Gminy S. zaskarżyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 27 stycznia 2009 r., nr (...), uchylającą w całości decyzję Burmistrza S. z dnia 1 października 2008 r., nr (...)ustalającą dla M. P. opłatę adiacencką w wysokości 1310 zł z tytułu wzrostu wartości nieruchomości oznaczonej jako działka nr (...) oraz opłatę adiacencką w wysokości 1310 zł z tytułu wzrostu wartości nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr (...), dla których Sąd Rejonowy w S. O. prowadzi księgę wieczystą Kw nr (...), w związku ze stworzeniem warunków podłączenia ich do kanalizacji sanitarnej wybudowanej z udziałem środków Gminy S. i umarzającej postępowanie w pierwszej instancji.
W skardze Gmina S. wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji, wskazała, że zarzuca jej naruszenie art. 105 § 1 i art. 138 § 1 pkt 2 Kodeksu postępowania administracyjnego, zwanego dalej w skrócie "K.p.a." oraz art. 145 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, poprzez ich niewłaściwą interpretację.
Wydając zaskarżone postanowienie Sąd pierwszej instancji uznał, że skargę Gminy S. należało odrzucić jako niedopuszczalną.
Sąd pierwszej instancji wskazał, iż Burmistrz S., będący organem wykonawczym Gminy Olesno nie był stroną, lecz organem administracyjnym prowadzącym postępowanie administracyjne. Natomiast z art. 28 i art. 29 K.p.a. wynika, że stroną nie może być organ, który w sprawie został powołany do wydania decyzji administracyjnej. Odnosi się to także do organu pierwszej instancji, któremu przepis prawa nie przyznaje uprawnienia do przekształcenia się w określonej fazie postępowania, z organu podejmującego władcze rozstrzygnięcia w podmiot kwestionujący takie rozstrzygnięcie w drodze skargi. Na poparcie swoich wywodów Sąd pierwszej instancji przedstawił liczne orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego z którego m. in. wynika, iż gmina, której organ występuje w ustawowej roli organu I instancji orzekającego w sprawie o ustalenie jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, nie ma interesu prawnego w rozumieniu art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej zwane jako P.p.s.a.) w zaskarżeniu decyzji kasacyjnej organu odwoławczego do sądu administracyjnego.
Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia złożyła Gmina S. zaskarżając je w całości zarzucając mu naruszenie art. 50 P.p.s.a. poprzez niewłaściwe jego zastosowanie, tj. odrzucenie skargi jako niedopuszczalnej z powołaniem się na brak interesu prawnego skarżącej.