Jeśli organ nadzoru wydał rozstrzygnięcie, które zakwalifikować należy jako decyzję administracyjną, mimo iż przepisy prawa powszechnie obowiązującego nie przewidują takiej formy działania organu, to akt taki dotknięty jest wadą określoną w art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa, jako wydany bez podstawy prawnej.
Oznacza to, iż adresat takiej wadliwej decyzji, którym bez wątpienia jest skarżący, jako osoba wyłoniona w drodze konkursu, ma prawo uzyskać ochronę w postępowaniu sądowoadministracyjnym i domagać się jej kontroli przed sądem administracyjnym.
Stosownie do art. 50 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny. O interesie prawnym w rozumieniu powyższego przepisu, można mówić wówczas, gdy ma on oparcie w przepisach prawa. Chodzi tu zarówno o przepisy prawa materialnego jak i procesowego.
Istnienie związku pomiędzy chronionym przez przepisy prawa interesem prawnym a aktem administracyjnym przesądza o uprawnieniu do złożenia skargi.
Jeśli więc zaskarżony akt unieważnił wynik konkursu, to niewątpliwie wkroczył on w sferę interesu prawnego skarżącego.
Istnienie uprawnienia do wniesienia skargi wywołuje ze strony sądu powinność rozpoznania jej.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący : Prezes Izby Ogólnoadministracyjnej Włodzimierz Ryms Sędziowie : Janina Antosiewicz (sprawozdawca) Małgorzata Borowiec (współsprawozdawca) Wojciech Chróścielewski Zbigniew Rausz Maria Rzążewska Jan Paweł Tarno Protokolant: Anna Sidorowska z udziałem prokuratora Prokuratury Krajowej Marii Teresy Kalocińskiej po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A.G. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 marca 2005 r. sygn. akt I SA/Wa 408/05 w sprawie ze skargi A.G. na postanowienie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia [...] listopada 2004 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia postępowania konkursowego na stanowisko dyrektora postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania.
Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 5 stycznia 2006 r., wydanym na podstawie art. 187 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ przedstawił do rozstrzygnięcia składowi siedmiu sędziów NSA następujące zagadnienie prawne:
Czy unieważnienie wyniku konkursu przez organ sprawujący nadzór nad jednostką badawczo-rozwojową w oparciu o par. 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Nauki z dnia 10 września 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad postępowania konkursowego przy wyłanianiu kandydatów na funkcje dyrektora jednostki badawczo-rozwojowej /Dz.U. nr 101 poz. 1101/ stanowi akt lub czynność z zakresu administracji publicznej, o których mowa w art. 3 par. 2 pkt 1-2 lub 4 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Przedstawione zagadnienie prawne powstało przy rozpoznaniu skargi kasacyjnej Andrzeja G. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 14 marca 2005 r. I SA/Wa 408/05, odrzucającego skargę Andrzeja G. na postanowienie Ministra Gospodarki i Pracy z 17 listopada 2004 r. w przedmiocie unieważnienia postępowania konkursowego na stanowisko dyrektora.
Powyższym postanowieniem Minister Gospodarki i Pracy unieważnił postępowanie konkursowe na stanowisko dyrektora Instytutu Ciężkiej Syntezy Organicznej "B." w K. i ogłosił nowy konkurs na tę funkcję.
W skardze na to postanowienie Andrzej G. domagał się jego uchylenia oraz dokonanych przez organ czynności mających na celu powołanie komisji konkursowej w nowym składzie.
W uzasadnieniu postanowienia WSA dokonał analizy przepisów regulujących przeprowadzanie konkursu na stanowisko dyrektora jednostki badawczo-rozwojowej dochodząc do wniosku, że postępowanie zmierzające do powołania kandydata, w tym unieważnienie postępowania konkursowego nie jest sprawą z zakresu prawa administracyjnego, lecz należy do sfery prawa pracy. Zgodnie bowiem z art. 21 ust. 2, 4 i 5 ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych /Dz.U. 2001 nr 33 poz. 388 ze zm./ dyrektora jednostki powołuje organ sprawujący nadzór nad tą jednostką spośród kandydatów wyłonionych w drodze konkursu, po zasięgnięciu opinii rady naukowej. W razie powołania na funkcję dyrektora osoby niebędącej pracownikiem jednostki, powołanie powoduje równocześnie nawiązanie stosunku pracy w tej jednostce. Na podstawie par. 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Nauki z dnia 10 września 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad postępowania konkursowego przy wyłanianiu kandydatów na funkcję dyrektora jednostki badawczo-rozwojowej /Dz.U. nr 101 poz. 1101/ organ sprawujący nadzór nad jednostką badawczo-rozwojową zarządza ponowne przeprowadzenie konkursu w przypadku stwierdzenia przez komisję konkursową, że żaden z kandydatów nie spełnia warunków do objęcia funkcji dyrektora lub stwierdzenia naruszenia zasad przeprowadzenia konkursu.
Tymczasem, zdaniem Sądu, przedmiotem wymiaru sprawiedliwości sprawowanego przez sądy administracyjne są spory co do zgodności z prawem działania organu administracji publicznej w sferze w jakiej został on upoważniony do kształtowania uprawnień i obowiązków podmiotów /osoby fizycznej, osoby prawnej lub innej jednostki organizacyjnej/ niepowiązanych z tym organem ani więzami zależności organizacyjnej, ani podległości służbowej. Wojewódzki Sąd Administracyjny odrzucił skargę na podstawie art. 58 par. 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./.