W niniejszej sprawie nie można zarzucić Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Kielcach, że naruszył prawo strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki, ponieważ poszczególne czynności sądowe podejmowane były przez Sąd prawidłowo i terminowo. Należy zauważyć, że przez przewlekłość rozumie się w praktyce brak czynności zmierzających do rozstrzygnięcia sprawy, jeżeli postępowania trwa dłużej niż jest to konieczne dla wyjaśnienia tych okoliczności faktycznych i prawnych, które są istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Można uznać więc, że do przewlekłości postępowania dochodzi tylko wtedy, gdy zwłoka w czynnościach sądowych jest nadmierna (rażąca) i nie znajduje uzasadnienia w obiektywnych okolicznościach sprawy. Postępowanie w sprawie sygn. II SA/Ke 88/14 wszczęte zostało na skutek skargi, która wpłynęła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach w dniu 23 stycznia 2014 r. Następnego już dnia, tj. 24 stycznia 2014 r. Przewodniczący Wydziału wydał zarządzenie o wpisaniu sprawy do właściwego repertorium, wskazując strony, symbol, przedmiot, wyznaczając sędziego sprawozdawcę. Ponadto zarządził doręczenie skarżącemu pouczenia o treści art. 46, art. 47, art. 70 § 1 i 2, art. 210 § 1 P.p.s.a. oraz wyznaczył termin rozprawy na dzień 6 marca 2014 r. W związku ze złożeniem przez B. H. wniosków o dopuszczenie jej do udziału w sprawie w charakterze uczestnika oraz przyznania jej prawa pomocy, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w dniu 6 marca 2014 r., odmówił dopuszczenia B. H. od udziału w sprawie w charakterze uczestnika, a następnie odroczył rozprawę, wskazując, że następny termin rozprawy zostanie wyznaczy po uprawomocnieniu się postanowienia odmawiającego dopuszczenia B. H. do udziału w sprawie w charakterze uczestnika oraz po rozpoznaniu jej wniosku o przyznanie prawa pomocy. Od postanowienia z dnia 6 marca 2014 r. B. H. złożyła zażalenie wraz z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach pismem z dnia 11 kwietnia 2014 r. wezwał B. H. do usunięcia braków poprzez nadesłanie odpisu zażalenia oraz do złożenia wypełnionego formularza PPF. W dniu 7 maja 2014 r. B. H. wykonała wezwanie Sądu z dnia 11 kwietnia 2014 r., składając wniosek o przyznanie jej prawa pomocy na właściwym formularzu PPF. Postanowieniem z dnia 19 maja 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach odrzucił wniosek B. H. o przyznanie prawa pomocy. Mimo prawidłowego pouczenia B. H. nie złożyła zażalenia od postanowienia z dnia 19 maja 2014 r. W związku z prawomocnością tego postanowienia, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach zarządzeniem z dnia 27 czerwca 2014 r. wezwał B. H. do uiszczenia wpisu sądowego od zażalenia. Zarządzenie to B. H. otrzymała w dniu 3 lipca 2014 r. Po upływie zakreślonego terminu Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach postanowieniem z dnia 15 lipca 2014 r. odrzucił zażalenie B. H. z uwagi na nieuiszczenie wpisu od wniesionego zażalenia.
Pismem z dnia 4 lipca 2014 r. nadanym w placówce pocztowej w dniu 12 lipca 2014 r. M. H. i B. H. wnieśli skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Kielcach.
Z powyższego wynika, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach podejmował niezbędne czynności, które były następstwem działań inicjowanych w sprawie przez B. H., był bowiem zobowiązany do określonej prawem reakcji na złożone przez nią wnioski i środki odwoławcze.
Jednocześnie należy wyjaśnić, że w sprawie wywołanej skargą na przewlekłość, Naczelny Sąd Administracyjny nie może kontrolować zasadności wydanego przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach postanowienia z dnia 6 marca 2014 r. W tym postępowaniu Naczelny Sąd Administracyjny ocenia jedynie czy czynności podejmowane były przez Sąd I instancji sprawnie, bez naruszenia prawa strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego prawo to nie zostało w sprawie o sygn. akt II SA/Ke 88/14 naruszone, ponieważ czynności w sprawie były podejmowane prawidłowo i terminowo.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że w niniejszej sprawie nie może być mowy o przewlekłości postępowania. Z tych też względów, na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji postanowienia.