Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jolanta Rudnicka (spr.) Sędziowie sędzia NSA Zofia Flasińska sędzia NSA Małgorzata Miron po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi Z. Z. na przewlekłość postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, sygn. akt I OZ 1166/17 w sprawie zażalenia Z. Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 11 stycznia 2017 r., sygn. akt IV SA/Wr 722/15 o odrzuceniu zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 23 czerwca 2016 r. sygn. akt IV SA/Wr 722/15 odrzucające wniosek o przywrócenie terminu w sprawie ze skargi Z. Z. na postanowienie Wojewody Dolnośląskiego z dnia [...] września 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o wskazanej treści postanawia: odrzucić skargę na przewlekłość postępowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu prawomocnym wyrokiem z dnia 10 lutego 2016 r., sygn. akt IV SA/Wr 722/15, oddalił skargę Z. Z. na postanowienie Wojewody Dolnośląskiego z dnia [...] września 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o wskazanej treści.
Zarządzeniem referendarza sądowego WSA we Wrocławiu z dnia 7 kwietnia 2016 r. pozostawiono wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania. WSA we Wrocławiu rozpoznając sprzeciw od tego zarządzenia postanowieniem z dnia 13 maja 2016 r. utrzymał w mocy zaskarżone zarządzenie referendarza z dnia 7 kwietnia 2016 r.
Skarżący pismem z dnia 23 maja 2016 r. wniósł o przywrócenie terminu "do odebrania korespondencji".
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu postanowieniem z 23 czerwca 2016 r., sygn. akt IV SA/Wr 722/15 odrzucił wniosek skarżącego o przywrócenie terminu do odbioru korespondencji.
Na powyższe postanowienie skarżący wniósł zażalenie, które Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił postanowieniem z dnia 11 stycznia 2017 r.
Skarżący złożył zażalenie na ww. postanowienie.
Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 28 lipca 2017 r., sygn. akt I OZ 1166/17, oddalił powyższe zażalenie.
Pismem z dnia 27 listopada 2017 r. skarżący złożył skargę o wznowienie postępowania zakończonego powyższym postanowieniem NSA.
Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 24 stycznia 2018 r., sygn. akt I OZ 1853/17 odrzucił skargę o wznowienie ww. postępowania.
Pismem z dnia 14 lutego 2022 r. skarżący złożył skargę na przewlekłość postępowania przed NSA w sprawie o sygn. akt I OZ 1166/17, wnosząc o stwierdzenie przewlekłości postępowania w niniejszej sprawie, zobowiązanie NSA do rozpoznania niniejszej sprawy bez zbędnej zwłoki, przyznanie na jego rzecz kwoty 4.500 zł, zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania oraz zwolnienie od opłaty sądowej.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. z 2018 r., poz. 75; dalej zwanej "ustawą") skargę o stwierdzenie, że w postępowaniu nastąpiła przewlekłość postępowania, wnosi się w toku postępowania w sprawie. Skarga na przewlekłość postępowania stanowi więc doraźną interwencję przeciwdziałającą niezasadnie przedłużającemu się postępowaniu sądowemu. Jest zatem środkiem prawnym egzekwującym rozpoznanie sprawy przez Sąd - jej funkcją jest przede wszystkim wymuszenie nadania sprawie odpowiedniego biegu (por. postanowienie NSA z dnia 21 lipca 2011 r., I OPP 50/11, LEX nr 852830). Skarga na przewlekłość postępowania ma zapewnić szybką reakcję na trwającą zwłokę w czynnościach sądu, a więc spełni swoją rolę jedynie wtedy, gdy zostanie wniesiona w toku postępowania (zob. postanowienie NSA z 4 czerwca 2013 r. II FPP 3/13).
Z powyższego wynika, że skarga na przewlekłość postępowania jest dopuszczalna jedynie w toku postępowania w sprawie, której dotyczy, bowiem zasadniczym celem tej skargi jest usunięcie stanu przewlekłości i spowodowanie rozpoznania toczącej się sprawy. Za niedopuszczalne uznać zatem należy zarówno wniesienie skargi na przewlekłość postępowania po prawomocnym zakończeniu postępowania, jak również przed jego wszczęciem.
Z akt sprawy wynika, że w tej sprawie postępowanie sądowe zostało zakończone postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 lipca 2017 r. Z powyższych względów skarga na przewlekłość postępowania jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu.
W tym stanie rzeczy, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 5 ust. 1 i art. 8 ust. 2 powołanej ustawy w związku z art. 178 i art. 197 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329). odrzucił skargę na przewlekłość postępowania.