Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jerzy Sulimierski po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia T. K. - Firma Handlowa [...] na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 6 marca 2007 r. sygn. akt I SA/Go 2273/05 w zakresie oddalenia wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi T. K. - Firma Handlowa [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Rzepinie z dnia [...]września 2005 r. nr [...] w przedmiocie uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe oraz określenia kwoty podatku od towarów i usług w postępowaniu wznowieniowym postanawia: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim postanowieniem z dnia 6 marca 2007 r., sygn. akt I SA/Go 2273/05 oddalił wniosek T. K., prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą Firma Handlowa [...], o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
W uzasadnieniu powyższego postanowienia Sąd I instancji stwierdził, że ze złożonych przez skarżącego oświadczeń wynikają sprzeczności dyskredytujące jego wniosek o przyznanie prawa pomocy. Skarżący stwierdził bowiem, że od wielu miesięcy nie osiąga żadnych dochodów oraz, że nie posiada żadnych oszczędności, jednakże z jego oświadczenia wynika, iż miesięcznie koszty utrzymania jego rodziny wynoszą 3000 zł. W ocenie Sądu, taka sytuacja może rodzić wątpliwości co do wiarygodności deklaracji o barku dochodów oraz uprawnia domniemanie, że skarżący posiada nieujawnione we wniosku źródło finansowania swoich wydatków.
Według oświadczenia T. K., na wskazaną przez niego kwotę 3000 zł składają się wydatki na mieszkanie, media, telewizję, radio i telefon (łącznie 1100 zł), żywność (ok. 1500 zł) oraz "inne opłaty", m.in. opłata zajęć sportowych dla dzieci (ok. 400 zł). Zdaniem Sądu, nie można zaliczyć do comiesięcznych wydatków koniecznych utrzymaniu rodziny opłat za radio, telewizję, telefon czy też wydatków związanych z uczestnictwem jego dzieci w zajęciach sportowych. Przeznaczenie asygnowanych na te opłaty środków na koszty sądowe nie narazi rodziny skarżącego na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych. Sąd podkreślił ponadto, że wpis w niniejszej sprawie wynosi 200 zł, a zatem wielokrotnie mniej niż deklarowane miesięczne wydatki skarżącego.
Powyższej oceny nie zmienia, zdaniem Sądu I instancji, okoliczność, że z udziałem skarżącego toczą się liczne postępowania sądowe, bowiem z przedstawionych przez niego oświadczeń oraz z uzasadnienia wniosku wynikają sprzeczności niepozwalające na ustalenie jego rzeczywistych możliwości płatniczych. Sąd stwierdził ponadto, że nawet gdyby przyjąć, że skarżący uzyskuje pomoc finansową od członków najbliższej rodziny, to okoliczność ta nie zwalnia go od ujawnienia tego rodzaju źródła pozyskiwania środków finansowych.
Na powyższe postanowienie T. K. złożył zażalenie i wniósł o zmianę wydanego postanowienia poprzez przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych, bądź też o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania WSA w Gorzowie Wielkopolskim. W uzasadnieniu skarżący podniósł, że stanowisko Sądu I instancji, zaprezentowane w zaskarżonym postanowieniu, jest krzywdzące dla niego i jego rodziny oraz zamyka mu drogę do merytorycznego rozpatrzenia sprawy przez niezawisły sąd. W jego ocenie, ponad wszelką wątpliwość zostało wykazane, że nie jest on w stanie uiścić wpisu sądowego. Skarżący podkreślił, że od chwili wszczęcia przez organy celne postępowań weryfikacyjnych jego sytuacja rodzinna uległa drastycznej zmianie.