Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Janusz Zajda po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia D. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 18 lipca 2016 r., sygn. akt I SA/Wr 1522/15 w zakresie odrzucenia wniosku w sprawie ze skargi D. P. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we Wrocławiu z dnia [...] maja 2015 r.; nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego postanawia: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu postanowieniem z 18 lipca 2016 r. odrzucił wniosek D. P. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi D. P. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we Wrocławiu z [...] maja 2015 r. w przedmiocie podatku akcyzowego.
W dniu [...] maja 2016 r. skarżący wniósł osobiście sporządzoną skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 16 lutego 2016 r.
Postanowieniem z 19 maja 2016 r. WSA we Wrocławiu odrzucił skargę kasacyjną skarżącego z powodu niezachowania przymusu działania za pośrednictwem profesjonalnego pełnomocnika.
W dniu [...] czerwca 2016 r. skarżący nadał osobiście sporządzony wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej.
Zaskarżonym postanowieniem WSA we Wrocławiu odrzucił wniosek skarżącego jako niedopuszczalny.
Wskazał, że odpis wyroku z 16 lutego 2016 r. z uzasadnieniem został doręczony adwokatowi skarżącego w dniu 4 kwietnia 2016 r. Adwokat był wówczas uprawniony do działania w imieniu skarżącego. Pełnomocnictwo zostało wypowiedziane dopiero w dniu 2 maja 2016 r., o czym zawiadomiono Sąd w dniu 1 lipca 2016 r. Doręczenie odpisu wyroku z uzasadnieniem należało uznać zatem za prawidłowe.
Skarga kasacyjna została wniesiona w dniu 4 maja 2016 r., a więc w dwadzieścia osiem dni od doręczenia odpisu orzeczenia z uzasadnieniem. Skarżący nie przekroczył zatem terminu do wniesienia skargi kasacyjnej. Nie istnieje tym samym możliwość przywrócenia terminu, który nie został uchybiony.
W zażaleniu na powyższe postanowienie Dariusz P. powołał się na zły stan zdrowia przedkładając zaświadczenie lekarskie oraz zaświadczenie lekarza orzecznika ZUS.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zażalenie jako niezasadne podlega oddaleniu.
Zgodnie z art. 86 § 1 zdanie 1 ppsa, jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu. Warunkiem skuteczności wniosku o przywrócenie uchybionego terminu jest łączne spełnienie przesłanek określonych w art. 86 i art. 87 ppsa. Chodzi o uprawdopodobnienie przez stronę braku winy w uchybieniu terminu, spowodowanie przez uchybienie terminu ujemnych skutków dla strony, dochowanie terminu do wniesienia wniosku i dopełnienie uchybionej czynności.
Z kolei stosownie do art. 88 ppsa spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym. Przez "niedopuszczalny" wniosek o przywrócenie terminu należy rozumieć złożenie omawianego wniosku w przypadku gdy strona nie uchybiła terminowi - a contrario z art. 86 § 1 ab initio ppsa (v. uchwała NSA z 8 grudnia 2009 r., sygn. akt II GPS 5/09, publ: ONSAiWSA z 2010 r. nr 3, poz.40).
Wyrok oddalający skargę D. P. zapadł 16 lutego 2016 r. Uzasadnienie, sporządzone na wniosek pełnomocnika strony, zostało doręczone temu pełnomocnikowi 4 kwietnia 2016 r. Skarga kasacyjna, sporządzona przez skarżącego osobiście, została przez niego nadana do Sądu 4 maja 2016 r. Tym samym skarżący zachował wymagany, 30 - dniowy, termin do jej złożenia (art. 177 § 1 ppsa). Przyczyną zaś odrzucenia tej skargi kasacyjnej, na co zwrócił uwagę Sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia, było osobiste jej sporządzenie, wbrew obowiązkowi wynikającemu z art. 175 § 1 ppsa.
Sąd pierwszej instancji zasadnie tym samym uznał, że w obliczu zachowania przez stronę terminu do złożenia skargi kasacyjnej wniosek o jego przywrócenie jest niedopuszczalny. Za niedopuszczalny należy bowiem uznać wniosek o przywrócenie terminu, w sytuacji, gdy w ogóle do przekroczenia terminu nie doszło, a czynność dokonana została w ustawowym terminie.
Biorąc powyższe pod uwagę, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 ppsa orzekł jak w sentencji postanowienia.