Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Wegner po rozpoznaniu w dniu 17 sierpnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia Ministra Funduszy i Polityki Regionalnej na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 marca 2022 r., sygn. akt V SA/Wa 76/22 w przedmiocie przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi P. C. na decyzję Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z dnia 26 października 2021 r., nr DIR-IXa.7343.10.2018.AP.15 w przedmiocie określenia przypadającej do zwrotu kwoty dofinansowania z udziałem środków z budżetu Unii Europejskiej postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z 30 marca 2022 r., sygn. akt V SA/Wa 76/22 przywrócił termin do wniesienia skargi P. C. na decyzję Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z 26 października 2021 r., w przedmiocie określenia przypadającej do zwrotu kwoty dofinansowania z udziałem środków z budżetu Unii Europejskiej.
W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał, że uchybienie terminowi było skutkiem zakażenia się koronawirusem SARS-CoV-2 przez domowników pełnomocnika, poddania się przez pełnomocnika dobrowolnej izolacji, choroby pełnomocnika i przebywaniu na zwolnieniu lekarskim w okresie od 2 do 9 grudnia 2021 r., jak i faktem prowadzenia przez niego jednoosobowej kancelarii, co uniemożliwiło podjęcie skutecznych czynności w celu złożenia skargi do Sądu.
Nie zgadzając się z przedmiotowym postanowieniem, organ wniósł na nie zażalenie, zaskarżając je w całości i wnosząc o jego uchylenie w całości. W uzasadnieniu wskazał, że organ nie neguje wystąpienia wirusa SARS-CoV-2, ale pełnomocnik skarżącego w tych szczególnych okolicznościach działał przez okres 2 lat i przy uwzględnieniu wystąpienia ryzyka samej choroby mógł i powinien należycie zadbać o swoje interesy i podjąć działania mające na celu zabezpieczenie pracy zawodowej. Organ nadmienił, że pełnomocnik nie przedstawił zwolnienia lekarskiego na okoliczność swojej choroby. Poza tym wskazany przez pełnomocnika adres kancelarii to adres, pod którym prowadzona jest wieloosobowa kancelaria małżonki pełnomocnika. W ocenie organu pełnomocnik dysponował odpowiednim zapasem czasu na sporządzenie skargi i jej nadanie, z uwagi na fakt, że decyzję doręczono pełnomocnikowi w dniu 8 listopada 2021 r. Natomiast nadanie skargi nastąpiło 13 grudnia 2021 r. a złożenie przedmiotowego wniosku nastąpiło 15 grudnia 2021 r.
W odpowiedzi na zażalenie pełnomocnik skarżącego wniósł o jego oddalenie jako całkowicie bezzasadnego. Wskazał, że nie mógł przewidzieć zakażenia się koronawirusem oraz że przedstawił zwolnienie lekarskie, które znajduje się w aktach sprawy. Ponadto wskazał, że w dniu 4 stycznia 2022 r. udzielił pełnomocnictwa substytucyjnego, ale tylko do dokonania czynności przeglądu akt. Nie zgodził się z twierdzeniem, że prowadzi on kancelarię wieloosobową, wskazując że małżonka również prowadzi kancelarię jednoosobową oraz w żaden sposób nie współpracowała z pełnomocnikiem w przedmiotowej sprawie. W okresie choroby pełnomocnika skarżącego również małżonka i jego syn przebywali na kwarantannie i zwolnieniu lekarskim. Końcowo pełnomocnik wskazał, że treść i cel art. 15 zzs2 ust. 3 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2021 r., poz. 2095 ze zm.) - dalej: "ustawa o Covid", obowiązująca w dniu złożenia wniosku wskazują, że terminy przewidziane przepisami prawa administracyjnego biegną dla strony w czasie trwania epidemii, ale w przypadku jego uchybienia i złożenia wniosku o przywrócenie terminu, termin ten powinien zostać przywrócony.