Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący : sędzia NSA Rafał Batorowicz po rozpoznaniu w dniu 14 września 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia K. Ś. - [...] na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 czerwca 2007 r., sygn. akt V SA/Wa 1351/06 w zakresie odmowy przyznania prawa pomocy w zakresie częściowego zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi K. Ś. - [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Warszawie z dnia [...] maja 2006 r., nr [...] w przedmiocie uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe oraz określenia kwoty podatku od towarów i usług postanawia: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 12 czerwca 2007 r., sygn. akt V SA/Wa 1351/06, przyznał K. Ś., prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą [...], prawo pomocy w zakresie częściowym przez zwolnienie od wpisu od skargi ponad kwotę 500 zł, w pozostałym zakresie odmówił przyznania prawa pomocy.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd stwierdził, że sytuacja materialna skarżącej nie uzasadniała całkowitego zwolnienia od kosztów sądowych.
Sąd zwrócił uwagę między innymi na fakt, że mąż skarżącej posiada środki zgromadzone na rachunku bankowym, co miesiąc dokonuje wpłat własnych w wysokości ponad 3.000 zł, z czego opłaca składki na ubezpieczenia społeczne oraz spłaca raty kredytu na samochód zakupiony w celu bezpośrednio związanym z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Działalność ta, zgodnie z oświadczeniem, przysparza mu dochody miesięczne w wysokości 1680,25 złotych. Sąd podkreślił przy tym, że zgodnie z art. 23 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. Nr 9 poz. 59 ze zm.) małżonkowie są zobowiązani do wzajemnej pomocy, w tym finansowej.
Środki na prywatnym rachunku bankowym, w wysokości kilku tysięcy złotych, posiada również sama skarżąca.
Sąd uznał ponadto, że wysokie deklarowane koszty prowadzenia działalności gospodarczej nie mogą stanowić decydującego argumentu przy rozpoznawaniu wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych, gdyż doprowadziłoby to do bezpodstawnego zaakceptowania sytuacji, w której za konieczne uznaje się poniesienie wszystkich innych kosztów poza kosztami sądowymi.
Udzielenie stronie prawa pomocy jest formą dofinansowania jej z budżetu państwa i powinno sprowadzać się do przypadków, gdy zdobycie przez stronę środków jest rzeczywiście, obiektywnie niemożliwe. Od osób toczących spory sądowe w związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą wymaga się ponadto szczególnej zapobiegliwości i przezorności we wspomnianym zakresie. Zdaniem Sądu, koszt wpisu sądowego w niniejszej sprawie może zostać pokryty ze środków zgromadzonych na rachunkach bankowych obojga małżonków.
Ponadto uznał, że skarżącej i jej rodziny nie można uznać za osoby o ograniczonych środkach do życia, dla których poniesienie kosztów sądowych w postaci wpisu od przedmiotowej skargi w wysokości 500 zł, przy założeniu obowiązku uiszczenia wpisów w innych sprawach, spowodowałoby uszczerbek w środkach koniecznego utrzymania. Osoby te dysponują bowiem środkami pieniężnymi zgromadzonymi na rachunkach bankowych (ponad 8000 zł), jak również niespożytkowanymi na konieczne wydatki środkami finansowymi pozostałymi po odliczeniu deklarowanych przez skarżącą miesięcznych kosztów utrzymania w kwocie 2.000 zł; należą do nich dwie nieruchomości oraz samochód osobowy o wartości początkowej ponad 100.000 zł.
W zażaleniu na powyższe postanowienie K. Ś. - [...]wniosła o zmianę wydanego postanowienia przez przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitego zwolnienia od kosztów sądowych lub uchylenie skarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie.