Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Hanna Kamińska po rozpoznaniu w dniu 21 lutego 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia M. Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 13 grudnia 2017 r. sygn. akt III SA/Po 1088/14 w zakresie umorzenia postępowania sądowoadministracyjnego w sprawie ze skargi M. Z. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w P. z dnia [...] czerwca 2014 r., nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu postanowieniem z dnia 9 grudnia 2014 r. zawiesił - na zgodny wniosek stron na podstawie art. 126 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej: p.p.s.a.) - postępowanie sądowe w sprawie ze skargi [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej w P. z dnia 24 czerwca 2014 r., w przedmiocie podatku akcyzowego.
Następnie Sąd I instancji postanowieniem z 13 grudnia 2017 r., sygn. akt III SA/Po 1088/14 stosownie do art. 130 § 1 pkt 1 p.p.s.a. - umorzył postępowanie sądowe, ponieważ upłynął termin trzech lat od dnia wydania postanowienia o zawieszeniu postępowania. W tym czasie żadna ze stron nie zgłosiła wniosku o podjęcie zawieszonego postępowania.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożyła skarżąca, wnosząc o jego uchylenie w całości.
W ocenie autorki zażalenia postanowienie sądowe zostało zawieszone - wbrew twierdzeniom Sądu I instancji - z urzędu w trybie art. 124 § 1 pkt 5 p.p.s.a., a nie na zgody wniosek stron (art. 126 p.p.s.a.). Zawieszenie postępowania spowodowane było koniecznością skierowania do Trybunału Konstytucyjnego pytania prawnego o zbadanie zgodności z Konstytucją RP przepisu art. 89 ust 14 ustawy o podatku akcyzowym.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.
Stosownie do art. 130 § 1 pkt 1 p.p.s.a. Sąd umarza zawieszone postępowanie, jeżeli wniosek o podjęcie postępowania zawieszonego na zgodny wniosek stron albo z przyczyn wskazanych w art. 125 § 1 pkt 3, nie został zgłoszony w ciągu trzech lat od dnia wydania postanowienia o zawieszeniu. Wobec brzmienia powyższego przepisu w pierwszej kolejności należy rozważyć, czy postępowanie sądowe zostało zawieszone na zgodny wniosek stron.
Jak wynika z akt sądowych niniejszej sprawy WSA w Poznaniu postanowieniem z 9 grudnia 2014 r. zawiesił postępowanie sądowe na podstawie art. 126 p.p.s.a., tj. na zgodny wniosek stron. Postanowienie to nie zostało zaskarżone i stało się prawomocne.
Skoro żadna ze stron (w tym skarżąca reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika) nie złożyła wniosku o podjęcie postępowania w terminie 3 lat od dnia wydania postanowienia o zawieszeniu (do 9 grudnia 2017 r.), to Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu działał zgodnie z prawem umarzając postępowanie sądowe. WSA związany był podstawą zawieszenia i wobec spełnienia przesłanki z art. 130 § 1 pkt 1 p.p.s.a zobowiązany był do podjęcia postanowienia o umorzeniu postępowania.
NSA stwierdza, że nie mogły odnieść oczekiwanego skutku argumenty skarżącej przytoczone w zażaleniu, że postępowanie zostało zawieszone z urzędu na skutek pytania prawnego do Trybunału Konstytucyjnego. Kwestia podstawy zawieszenia jest poza zakresem rozpoznania na obecnym etapie postępowania, ponieważ postanowienie z 9 grudnia 2014 r. jest prawomocne.
Mając powyższe na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.