Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jan Grabowski po rozpoznaniu w dniu 19 lipca 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia T. K. - Firma Handlowa "[...]" na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 11 kwietnia 2007 r. sygn. akt I SA/Go 2269/05 w zakresie odmowy przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi T. K. - Firma Handlowa "[...]" na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Rzepinie z dnia [...] września 2005 r. nr [...] w przedmiocie określenia kwoty długu celnego oraz podatku od towarów i usług postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 11 kwietnia 2007 r., sygn. akt I SA/Go 2269/05, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim odmówił T. K. przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
W dniu 19 grudnia 2005 r. skarżący wniósł o zwolnienie go od kosztów sądowych. Postanowieniem z dnia 4 maja 2006 r. Sąd oddalił ten wniosek, a Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 4 października 2006 r. oddalił zażalenie na to postanowienie.
Skarżący wezwany do uiszczenia wpisu sądowego ponownie wniósł o zwolnienie go od kosztów sądowych. W uzasadnieniu wniosku z dnia 3 stycznia 2007 r. podniósł, iż od momentu wszczęcia postępowań celnych jego sytuacja ulega ciągłemu pogorszeniu, a zakończenie części postępowań administracyjnych uniemożliwiło mu dalszą działalność. Wezwany do złożenia oświadczenia odnośnie aktualnej sytuacji majątkowej w piśmie z dnia 29 stycznia 2007 r. wskazał, że jego sytuacja majątkowa i rodzinna w dalszym ciągu nie uległa zmianie, nie prowadzi działalności gospodarczej, a jego żona jest osobą bezrobotną.
Po rozpatrzeniu ponownego wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych postanowieniem z dnia 11 kwietnia 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim odmówił przyznania prawa pomocy. W uzasadnieniu postanowienia Sąd I instancji stwierdził, że ze złożonych przez skarżącego oświadczeń wynikają sprzeczności dyskredytujące jego wniosek o przyznanie prawa pomocy. Skarżący stwierdził bowiem, że od wielu miesięcy nie osiąga żadnych dochodów oraz że nie posiada żadnych oszczędności, jednakże z jego oświadczenia wynika, iż miesięcznie koszty utrzymania jego rodziny wynoszą 3000 zł. W ocenie Sądu, taka sytuacja może rodzić wątpliwości co do wiarygodności deklaracji o braku dochodów oraz uprawnia domniemanie, że skarżący posiada nieujawnione we wniosku źródło finansowania swoich wydatków.
Na powyższe postanowienie T. K. złożył zażalenie i wniósł o zmianę wydanego postanowienia poprzez przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych, bądź też o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania WSA w Gorzowie Wielkopolskim. W uzasadnieniu skarżący podniósł, że stanowisko Sądu I instancji, zaprezentowane w zaskarżonym postanowieniu, jest krzywdzące dla niego i jego rodziny oraz zamyka mu drogę do merytorycznego rozpatrzenia sprawy przez niezawisły sąd. W jego ocenie, ponad wszelką wątpliwość zostało wykazane, że nie jest on w stanie uiścić wpisu sądowego. Skarżący podkreślił, że od chwili wszczęcia przez organy celne postępowań weryfikacyjnych jego sytuacja rodzinna uległa drastycznej zmianie.
Ponadto stwierdził, że przed sądem toczy się kilkadziesiąt spraw, których koszty ponosi. Skarżący podkreślił, że w każdym uzasadnionym przypadku, jeżeli koszty sądowe miałyby stanowić tamę do sądowego rozpoznania sprawy, sąd jest zobowiązany do takiego rozstrzygnięcia o kosztach, które umożliwi stronie wniesienie skargi, a tym samym realizację swoich praw przed sądem.