Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Piotr Pietrasz po rozpoznaniu w dniu 26 maja 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia Z. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 listopada 2019 r., sygn. akt V SA/Wa 2190/17 w zakresie odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Z. K. na decyzję Ministra Rozwoju i Finansów z dnia [...] października 2017 r., nr [...] w przedmiocie orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności członków zarządu za zobowiązania z tytułu nieprawidłowo wykorzystanego dofinansowania z udziałem środków z budżetu Unii Europejskiej postanawia: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 7 listopada 2019 r. po rozpoznaniu wniosku Z. K. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Z. K. na decyzję Ministra Rozwoju i Finansów z dnia [...] października 2017 r. nr. .[...] w przedmiocie orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności członków zarządu za zobowiązania z tytułu zwrotu nieprawidłowo wykorzystanego dofinansowania postanowił odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
W skardze do WSA w Warszawie na opisaną w komparycji decyzję Ministra Rozwoju i Finansów Z. K. zawarł wniosek o wstrzymanie jej wykonania.
Postanowieniem z 22 listopada 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji uznając, że skarżący nie wykazał spełnienia przesłanek uzasadniających udzielenie ochrony tymczasowej.
Po rozpatrzeniu zażalenia skarżącego Naczelny Sąd Administracyjny, postanowieniem z 22 maja 2019 r. sygn. akt I GZ 154/19, uchylił zaskarżone postanowienie i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania WSA w Warszawie.
NSA podkreślił, że ciężar wykazania przesłanek wstrzymania wykonania decyzji spoczywa zawsze na skarżącym. Jednocześnie jednak sąd jest zobowiązany ocenić, czy zostały spełnione przesłanki udzielenia stronie ochrony tymczasowej zarówno w oparciu o analizę wniosku, jak i dokumentów zebranych w aktach sprawy. Jako podstawę oceny wniosku o wstrzymanie należy przyjąć całe akta sprawy, zatem rozpoznając taki wniosek wojewódzki sąd administracyjny nie może pomijać w swoim rozumowaniu informacji zgromadzonych m.in. w toku postępowania z wniosku o prawo pomocy. Dalej NSA zauważył, że w odpowiedzi na wezwanie z 13 kwietnia 2018 r., wystosowane do skarżącego w celu uzupełnienia wniosku o przyznanie prawa pomocy, skarżący przedłożył m.in. decyzję ZUS o waloryzacji otrzymywanej emerytury, wykaz zadłużenia kredytowego, wyciąg z jedynego aktywnego rachunku osobistego, wyciąg z rachunków trzech kart kredytowych, decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego o zaległości podatkowej CIT za 2016 r., zestawienie niektórych kosztów leczenia za 2017 r. Zdaniem NSA należy przyjąć, że dołączone do wniosku o przyznanie prawa pomocy dokumenty odnoszą się do sytuacji majątkowej skarżącego i mogą (a wręcz powinny) być ocenione w kontekście analizy przesłanek zastosowania ochrony tymczasowej.
W związku z koniecznością zastosowania się do zaleceń wskazanych w postanowieniu NSA oraz faktem, że dokumenty złożone przez skarżącego w toku postępowania z wniosku o prawo pomocy pochodzą sprzed ponad roku, Sąd wezwał skarżącego do nadesłania dokumentów obrazujących jego aktualną sytuację finansową i zdrowotną.
W odpowiedzi na wezwanie skarżący złożył pismo z 15 października 2019 r.
Do pisma załączył kopie: decyzji ZUS z [...].03.2019 r. o waloryzacji emerytury, zawiadomienia z [...].08.2018 r. o zajęciu świadczeń z zaopatrzenia emerytalnego, zawiadomienia ZUS z [...].08.2018 r. o rozpoczęciu dokonywanie potrąceń od października 2018 r., zaświadczenia z [...].10.2019 r. o zatrudnieniu i nieotrzymywaniu wynagrodzenia, zawiadomienia z [...].01.2019 r. o zajęciu wynagrodzenia za pracę, historii zdrowia i choroby z [...].07.2018 r., wezwania do zapłaty i nakazów zapłaty: dwóch z 30.07.2019 r. i jednego z 21.08.2019 r.,