Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Piotr Pietrasz po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej I.Sp. z o.o. sp. komandytowa z siedzibą w R. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 16 stycznia 2018 r. sygn. akt I SA/Rz 756/17 w sprawie ze skargi I.Sp. z o.o. sp. komandytowa z siedzibą w R. na uchwalę Rady Miasta Rzeszowa z dnia 29 maja 2012 r. nr XXXIII/635/2012 w przedmiocie wysokości stawek opłat za zajęcie pasa drogowego postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Rzeszowie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie postanowieniem z dnia 16 stycznia 2018 r., sygn. akt I SA/Rz 756/17 odrzucił skargę I. D.Sp. z o.o. sp. komandytowa z siedzibą w R. (dalej: spółka lub skarżąca) na uchwałę Rady Miasta Rzeszowa z dnia 29 maja 2012 r. nr XXXIII/635/2012 w przedmiocie wysokości stawek opłat za zajęcie pasa drogowego.
Rada Miasta Rzeszowa, w dniu 29 maja 2012 r. podjęła uchwałę nr XXXIII/635/2012, w sprawie wysokości stawek opłat za zajęcie pasa drogowego. Stawki opłat zostały określone w załączniku do przedmiotowej uchwały.
I. sp. z o.o. sp. k., wezwaniem z dnia 4 września 2017 r., zwróciła się do Rady Miasta Rzeszowa o usunięcie naruszenia prawa, którego jej zdaniem organ ten dopuścił się, podejmując w dniu 29 maja 2012 r. uchwałę nr XXXIII/635/2012, w sprawie wysokości stawek opłat za zajęcie pasa drogowego. Przedmiotowe wezwanie zostało doręczone adresatowi w dniu 7 września.
Wskazując na nieustosunkowanie się Rady Miasta Rzeszowa do wyżej opisanego wezwania, w dniu 24 października 2017 r. skarżąca wniosła, za pośrednictwem organu, skargę do Sądu na uchwałę Rady Miasta Rzeszowa z dnia 29 maja 2012 r., domagając się stwierdzenia jej nieważności i zasądzenia kosztów postępowania, według norm przepisanych.
Uzasadniając istnienie po swojej stronie interesu prawnego we wniesieniu skargi skarżąca zaznaczyła, że Prezydent Miasta Rzeszowa, wydając w dniu (...) marca 2017 r. decyzję nr (...), nakładającą na nią karę pieniężną w kwocie 58 410 zł, za zajęcie bez zezwolenia pasa drogowego drogi publicznej, posłużył się do wymiaru kary stawkami opłat, ustalonymi zaskarżoną uchwałą Rady Miasta Rzeszowa z dnia 29 maja 2012 r. W tym zakresie skarżąca dodała, że złożyła odwołanie od decyzji Prezydenta Miasta Rzeszowa z dnia 3 marca 2017 r., nakładającej na nią karę. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Rzeszowie, rozpatrując odwołanie od tego rozstrzygnięcia, utrzymało go w mocy, decyzją z dnia (...) maja 2017 r., nr SKO. (...). Na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rzeszowie z dnia 9 maja 2017 r. skarżąca wniosła skargę do Sądu, która została zarejestrowana pod sygn. II SA/Rz 831/17.
Mając na uwadze powyższe skarżąca podkreśliła, że zaskarżona uchwała oddziałuje na nią bezpośrednio i indywidualnie, wobec czego ma ona interes prawny w jej zaskarżeniu.
Prezydent Miasta Rzeszowa, reprezentujący Radę Miasta Rzeszowa, w odpowiedzi na skargę wniósł o jej odrzucenie, ewentualne oddalenie, podkreślając, że skarżąca nie miała legitymacji do wniesienia skargi, z uwagi na niespełnienie przesłanki, o której mowa w art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. (Dz. U. z 2017 r. poz. 1875 ze zm., dalej: u.s.g.). W jego ocenie zaskarżona uchwała nie naruszała interesu prawnego skarżącej.
Na rozprawie w dniu 16 stycznia 2018 r. pełnomocnik skarżącej zaznaczył, że skarżąca ma w przedmiotowej sprawie interes prawny, który wynika z zaistniałego stanu faktycznego, a także przyszłych, mogących wystąpić stanów faktycznych.