Naczelny Sąd Administracyjny w składzie Sędzia NSA Barbara Wasilewska, , , po rozpoznaniu w dniu 7 kwietnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia M.F. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 19 stycznia 2015 r. sygn. akt I SA/Bd 896/14 w zakresie prawa pomocy w sprawie ze skargi M.F. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 23 czerwca 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od maja 2011 r. do marca 2012 r. postanawia oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 19 stycznia 2015 r., sygn. akt I SA/Bd 896/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy odmówił M. F. przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
Sąd I instancji wskazał, że w złożonym na formularzu wniosku o przyznanie prawa pomocy skarżący wskazał, że jest osobą bezrobotną, bez prawa do zasiłku, nie posiada oszczędności, majątku, przedmiotów wartościowych, zdolności kredytowej oraz nie osiąga dochodów. Wspólne gospodarstwo domowe prowadzi z synem. Na wezwanie referendarza sądowego, skarżący przedstawił wyciągi z rachunków bankowych, zeznania podatkowe za lata 2012-2013 PIT-36L, z których wynika, że za powyższe okresy z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej skarżący osiągnął dochód odpowiednio: w kwocie 672.577,71 zł (przychód 54.911.034,87 zł) oraz 0 zł (przychód 0 zł), a także umowę użyczenia pokoju, decyzję o uznaniu go za osobę bezrobotną z dniem 23 września 2013 r., decyzję o utracie przez skarżącego statusu osoby bezrobotnej z dniem 25 września 2014 r., umowę rozdzielności majątkowej zawartej w formie aktu notarialnego. Ponadto skarżący, w załączonym oświadczeniu, podał, że z nikim nie prowadzi wspólnego gospodarstwa domowego, mieszka i jest zameldowany w domu, którego właścicielką jest jego żona, z którą posiada rozdzielność majątkową od 1999 r. Nie uzyskuje żadnego wynagrodzenia z tytułu emerytury czy renty, ani nie otrzymuje pomocy od rodziny. Nie posiada żadnych oszczędności. Jedzenie otrzymuje od żony.
Sąd I instancji, analizując powyższe dane, uznał, że skarżący uchylił się od wskazania sytuacji materialnej żony. Ponadto za niezasadny Sąd uznał argument zawarty w sprzeciwie, że rzeczywiste możliwości zarobkowe wnioskującego odzwierciedla wyłącznie dochód. Z przedłożonych przez skarżącego dokumentów wynika, że działalność gospodarczą prowadził w znacznym rozmiarze, a uzyskany przez niego przychód kształtował się na wysokim poziomie, o czym świadczy przedłożone przez niego zeznanie PIT-36L, z którego wynika, że osiągnął przychód za 2012 r. w kwocie 54.911.034,87 zł. Sąd wskazał, że w 2013 r. przychód oraz dochód skarżącego wyniósł co prawda 0 zł. jednakże wykazywanie przy dużych obrotach (milionowych) równocześnie wysokich kosztów uzyskania przychodów nie przesądza jeszcze, że podatnik nie dysponuje żadnymi środkami pieniężnymi. Zdaniem Sądu, pomijanie całkowicie wielkości obrotów/przychodów - jak domaga się skarżący - i dokonywanie oceny sytuacji materialnej skarżącego wyłącznie poprzez pryzmat dochodu ustalonego na użytek podatku dochodowego, jest nieuprawnione.
Sąd zwrócił również uwagę na okoliczność, że we wniosku o przyznanie prawa pomocy, na formularzu PPF, skarżący rubryki dotyczące posiadanego majątku wypełnił wpisując "brak" (pkt 7.1, 7.2, 7.2.1, 7.2.2), a rubryki dotyczące uzyskiwanego dochodu przekreślił (pkt 10). Zatem skarżący niczego nie posiada i nic nie ma. Mieszka w domu, którego właścicielką jest jego żona, która pozwala mu też korzystać z jedzenia. W ocenie Sądu wyjaśnienia te trudno uznać za wiarygodne, w szczególności gdy zważy się, że skarżący w 2012 r. osiągnął dochód w wysokości 672.577,71 zł. Z doświadczenia życiowego wynika, że taki dochód zapewnia utrzymanie przez kilka lat. Strona celowo akcentuje swoje ubóstwo, aby uchylić się uiszczenia kosztów sądowych.